സമൂഹത്തിൽ 'മറ്റൊന്നാകുന്ന ' സ്ത്രീ: ഒരു ബുവ്വോറിൻ വിശകലനം

GCW MALAYALAM
Jun 15
6 min read

അശ്വതി.എ.

സംഗ്രഹം

ഫ്രഞ്ച് തത്ത്വചിന്തകയായ സിമോൺ ഡി ബ്യൂവോയർ (1908-1986) ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിൽ ഫെമിനിസത്തിന്റെ അജണ്ട തയ്യാറാക്കിയത് ദി സെക്കൻഡ് സെക്സ് (1949) എന്ന കൃതിയിലൂടെയാണ്. ഈ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാന മൂന്ന് പതിറ്റാണ്ടുകളിൽ ഫെമിനിസ്റ്റുകളെ ഉൾപ്പെടുത്തിയ നിരവധി ആശയങ്ങൾ, മുൻധാരണകൾ, പ്രശ്നങ്ങൾ എന്നിവ ഈ കൃതിയിൽ അവർ രൂപപ്പെടുത്തി. അവരുടെ കൃതികൾ ആഗോളതലത്തിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും ബ്രിട്ടീഷ്, അമേരിക്കൻ ഫെമിനിസത്തെ ആഴത്തിൽ സ്വാധീനിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അസ്തിത്വവാദത്തിന്റെ (existentialism) തത്ത്വചിന്തയിൽ നിന്ന് വളരെയധികം സ്വാധീനിക്കപ്പെട്ട ബ്യൂവോയർ, ലൈംഗികതയെയും ലിംഗഭേദത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ഒരു ഫെമിനിസ്റ്റ് സിദ്ധാന്തം സൃഷ്ടിക്കാൻ അസ്തിത്വവാദ തത്ത്വചിന്തയുമായി ഈ ഗവേഷണം ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പുരുഷന്മാരും സ്ത്രീകളും തമ്മിലുള്ള ലിംഗഭേദപരമായ വ്യത്യാസങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഹെഗലിന്റെ 'ദി അഥർ'എന്ന ആശയം അവർ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്നു, സ്ത്രീകൾ അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട ഒരു ഗ്രൂപ്പിലാണെങ്കിലും, അവർക്ക് ഒരു പങ്കിട്ട ചരിത്രമോ ഒരു യോജിച്ച ഗ്രൂപ്പായി സ്വയം സംഘടിപ്പിക്കാനുള്ള മാർഗങ്ങളോ ഇല്ലെന്ന് വാദിക്കുന്നു. സമൂഹത്തിലെ ലിംഗപരമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ തുറന്നുകാട്ടുന്നതിലൂടെ, ദി സെക്കൻഡ് സെക്സ് ഒരു വിമോചന പ്രസ്ഥാനത്തിനും ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നു.

ഫ്രഞ്ച് ഫെമിനിസത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ചില പ്രധാന നിമിഷങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ഉൾക്കാഴ്ച രാഷ്ട്രീയപ്രവർത്തനത്തിന്റെയും പ്രയോഗത്തിന്റെയും കാര്യത്തിൽ അതിന്റെ പ്രാധാന്യം മനസ്സിലാക്കാൻ നമ്മെ സഹായിക്കും. എന്നിരുന്നാലും, ഫ്രഞ്ച് ഫെമിനിസത്തിന്റെ ദാർശനികവും സൈദ്ധാന്തികവുമായ അടിത്തറകൾ തിരിച്ചറിയുന്നതും പ്രധാനമാണ്. രാഷ്ട്രീയവും സിദ്ധാന്തവും എല്ലായ്പ്പോഴും പരസ്പര ബന്ധിതമാണ്, അതിനാൽ ലിംഗഭേദങ്ങളും ഒരു സിദ്ധാന്തവും തമ്മിലുള്ള അധികാര ബന്ധങ്ങളെ പുനർനിർവചിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു സമ്പ്രദായമെന്ന നിലയിൽ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ പ്രവർത്തനം മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്, അല്ലെങ്കിൽ പുരുഷാധിപത്യ സംസ്കാരങ്ങളെ സമീപിക്കുന്നതിനും മാറ്റത്തിന്റെ സാധ്യതകൾ വിഭാവനം ചെയ്യുന്നതിനുമുള്ള പ്രത്യേക വഴികളെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന നിരവധി സിദ്ധാന്തങ്ങൾ ഫ്രഞ്ച് ഫെമിനിസ്റ്റ് ചിന്തയുടെ വികസനത്തിൽ പ്രത്യേകിച്ചും സ്വാധീനം ചെലുത്തിയത് അസ്തിത്വവാദത്തിന്റെ പാരമ്പര്യമാണ്. ചരിത്രപരമായി സ്ത്രീകൾക്ക് സ്വയംഭരണ വിഷയങ്ങളുടെ പദവി നിഷേധിക്കപ്പെടുകയും പുരുഷനുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് "അപര”(other) സ്ഥാനത്തേക്ക് തരംതാഴ്ത്തപ്പെടുകയും ചെയ്തതെങ്ങനെയെന്ന് വിശകലനം ചെയ്യുന്നതിനായി അസ്തിത്വവാദ തത്ത്വചിന്തയുടെ ചട്ടക്കൂടിലൂടെ 'other' എന്ന ആശയത്തിൽ ഈ പ്രബന്ധം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. കൂടാതെ, സ്ത്രീകളെ അടിച്ചമർത്തുന്ന നിലവിലുള്ള ഘടനയെ ബ്യൂവോയർ എങ്ങനെ വിമർശിക്കുന്നുവെന്നും സ്വാതന്ത്ര്യവും ഏജൻസിയും സ്വീകരിക്കാൻ സ്ത്രീകളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് ഊന്നൽ നൽകുന്നതെങ്ങനെയെന്നും ഈ പ്രബന്ധം പരിശോധിക്കുന്നു.

താക്കോൽ വാക്കുകൾ

അസ്തിത്വവാദം, other, അടിച്ചമർത്തൽ, പുരുഷാധിപത്യം, subject, സ്വാതന്ത്ര്യം.

ആമുഖം

അസ്തിത്വവാദത്തോട് ഏറ്റവും കൂടുതൽ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഫ്രഞ്ച് ഫെമിനിസ്റ്റ് തത്ത്വചിന്തക സിമോൺ ഡി ബ്യൂവോയർ ആണ്. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഫ്രഞ്ച് ഫെമിനിസ്റ്റ് സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഒരു പ്രധാന വഴിത്തിരിവാണ് 1949-ൽ അവരുടെ സെമിനൽ ടെക്സ്റ്റായ 'ദി സെക്കൻഡ് സെക്സ'ന്റെ പ്രസിദ്ധീകരണം. 'ഒരാൾ ഒരു സ്ത്രീയായി ജനിക്കുന്നില്ല, ഒരാൾ ഒന്നായി മാറുന്നു' എന്ന വാദത്താൽ പ്രശസ്തമായി ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ലിംഗഭേദത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു സാമൂഹിക കൺസ്ട്രക്റ്റിവിസ്റ്റ് ചിത്രീകരണം സെക്കൻഡ് സെക്സ് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. അവരുടെ വാചാടോപപരമായ തന്ത്രം സ്ത്രീകളുടെ അടിച്ചമർത്തൽ, വേർതിരിവ്, വിവേചനം, അസമത്വം, സ്ത്രീയെക്കുറിച്ചുള്ള മിഥ്യാധാരണകളും യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളും എന്നിവയെല്ലാം വ്യക്തമാക്കുന്നു.

പുരുഷാധിപത്യപരമായ ആവശ്യകതകളുടെ ഫലമായി മനുഷ്യർ പ്രത്യേകമായി ലിംഗപരമായ സത്തകളായി പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്നു എന്ന ധാരണയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ് ഈ വീക്ഷണം, പ്രത്യേകിച്ചും സ്ത്രീകളെ പുരുഷത്വത്താൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന മാനദണ്ഡവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ കഴിയാത്ത കുറവുള്ള ജീവികളായി തരംതിരിച്ചിരിക്കുന്നു. 'മനുഷ്യത്വം പുരുഷനാണ്, പുരുഷൻ സ്ത്രീയെ നിർവചിക്കുന്നു'. സാർത്രെയുടെ തത്ത്വചിന്താപരമായ ചട്ടക്കൂടിന് അനുസൃതമായി, മനുഷ്യന്റെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച്, ദി സെക്കൻഡ് സെക്സിൽ ബ്യൂവോയർ വാദിക്കുന്നത് 'പുരുഷാധിപത്യപരമായ പ്രത്യയശാസ്ത്രം സ്ത്രീയെ അപരയായും പുരുഷനെ അത്യുന്നതമായനായും അവതരിപ്പിക്കുന്നു' എന്നാണ്. തങ്ങൾ മൃഗീയമായ ഭൗതികതയുടെ മണ്ഡലത്തെ മറികടക്കാൻ കഴിയാത്ത അവ്യക്തമായ വസ്തുക്കളുടെ സ്ഥാനത്തേക്ക് തരംതാഴ്ത്തപ്പെടുന്നതിലൂടെ, സ്ത്രീകൾ പലപ്പോഴും പുരുഷാധിപത്യത്താൽ തങ്ങളുടെ വസ്തുനിഷ്ഠതയും ഇരയാക്കപ്പെടലും നിലനിർത്തുന്നതിൽ പങ്കാളികളാകുന്നു. സന്തുഷ്ടമായ ജീവിതത്തിന് സ്ത്രീയും പുരുഷനും തുല്യരായി പരിഗണിക്കപ്പെടണം. എന്നാൽ സമൂഹം സ്ത്രീയെ മനുഷ്യനായി കാണാതെ, വെറും 'സ്ത്രീ' എന്ന് മുദ്രകുത്തി താഴ്ന്ന നിലയിലേക്ക് തരംതാഴ്ത്തുന്നു.

സ്ത്രീ ലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവിന്റെ ഒരു ഉറവിടം എന്ന നിലയിലും, പുരുഷകേന്ദ്രീകൃതമായ യുക്തി ചിന്താഗതിയുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ വ്യത്യസ്തമായ ചിന്തയുടെയും എഴുത്തിന്റെയും ആവിഷ്കാരത്തിനുള്ള ഒരു പ്രചോദനം എന്ന നിലയിലും മനഃശാസ്ത്രപരമായ സിദ്ധാന്തം സുപ്രധാന സ്ഥാനമാണ് വഹിക്കുന്നത്. സ്ത്രീകളെ ചില സദ്ഗുണങ്ങളോ അവയവങ്ങളോ ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യരായി കണക്കാക്കുന്നു, അതുപോലെ തന്നെ, മനഃശാസ്ത്രപരമായ മേഖലയിൽ, "ലിംഗാഗ്ര പൂജ" (penis envy) വളരെക്കാലം ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു.

പ്രശസ്തനായ സൈക്കോഅനാലിറ്റിക് ചിന്തകനായ സിഗ്മണ്ട് ഫ്രോയിഡ് ലിംഗഭേദത്തെ പ്രധാനമായും ജൈവികമായ ഘടകങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി. പെൺകുട്ടികളിൽ ലിംഗപരമായ സ്വത്വം രൂപപ്പെടുന്നത് "ലിംഗാഗ്ര പൂജ" (penis envy) പോലുള്ള ആശയങ്ങളിലൂടെയാണ് അദ്ദേഹം വിശദീകരിച്ചത്. ഈ ഘട്ടത്തിൽ, ബ്യൂവോയറിന് ഫ്രോയിഡിയൻ സമീപനത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ ഒരു കാഴ്ചപ്പാടുണ്ടെന്ന് നമുക്ക് വ്യക്തമായി മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കും. ഫ്രോയിഡ് സ്ത്രീകളുടെ ശരീരഘടന കാരണം അവർ ഒരു പ്രത്യേക രീതിയിൽ ചിന്തിക്കുന്നു എന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്നുവെങ്കിൽ, ബ്യൂവോയർ വിശ്വസിച്ചിരുന്നത് അവരുടെ സാമൂഹികവൽക്കരണം (socialization) കാരണം അവർ വ്യത്യസ്തമായി പെരുമാറാൻ പഠിക്കുന്നു എന്നായിരുന്നു. ആൺകുട്ടികൾക്ക് ലിംഗം ഉണ്ട് എന്ന തിരിച്ചറിവ് പെൺകുട്ടികളിൽ ഒരു കുറവ് തോന്നാൻ ഇടയാക്കുന്നു എന്നും, ഇത് അവരുടെ മാനസിക വളർച്ചയെ സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്നും ഫ്രോയിഡ് വാദിച്ചു. സ്ത്രീത്വം എന്നത് പുരുഷത്വത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു വ്യതിചലനമായി അദ്ദേഹം കണ്ടു. ചരിത്രത്തിലുടനീളം സ്ത്രീകൾ പുരുഷാധിപത്യ സമൂഹത്തിൽ അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഈ അടിച്ചമർത്തൽ സ്ത്രീകളെ രണ്ടാം സ്ഥാനത്തേക്ക് തള്ളിവിടുകയും അവരെ "മറ്റൊരാളായി" കാണാൻ സമൂഹത്തെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഫ്രോയിഡിൻ്റെ സിദ്ധാന്തങ്ങൾ ഈ ചരിത്രപരമായ അസമത്വത്തെ അവഗണിക്കുകയും സ്ത്രീയുടെ അവസ്ഥയെ ജൈവികമായ കാരണങ്ങളിലേക്ക് ചുരുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു എന്ന് ബ്യൂവോ വിമർശിച്ചു.

ഫ്രോയിഡിന്റെ ലൈംഗിക സ്വത്വവാദത്തെ വെല്ലുവിളിക്കുകയും സാധാരണയായി അഭിമുഖീകരിക്കാത്ത സ്ത്രീത്വത്തിന്റെ വശങ്ങൾ തുറന്നുകാട്ടുകയും ചെയ്ത അവർ ആധുനിക സ്ത്രീയുടെ പങ്ക് പുനർമൂല്യനിർണ്ണയത്തിന് വഴിയൊരുക്കി. പുരുഷന്റെ ലൈംഗികത, പുരുഷന്റെ ലൈംഗിക സ്വത്വം, ലൈംഗികതയെക്കുറിച്ചുള്ള പുരുഷബോധം എന്നിവ മനുഷ്യബോധത്തെയും ലൈംഗികതയെയും കുറിച്ചുള്ള പഠനത്തിന്റെ കേന്ദ്രമായി സ്ഥാപിക്കുന്ന ഫ്രോയിഡിന്റെ വാദം ബ്യൂവോയർ നിരസിക്കുന്നു. ബ്യൂവോയുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ സ്ത്രീത്വം എന്നത് ജൈവികമായ ഒരു യാഥാർത്ഥ്യമല്ല, മറിച്ച് സമൂഹം നിർമ്മിച്ചെടുക്കുന്ന ഒരു സങ്കൽപ്പമാണ്. ബ്യൂവോ വാദിക്കുന്നത് പുരുഷനെയാണ് സമൂഹം മാനദണ്ഡമായി കണക്കാക്കുന്നത് എന്നാണ്. സ്ത്രീയെ നിർവചിക്കുന്നത് പുരുഷനുമായി താരതമ്യം ചെയ്താണ്. പുരുഷൻ "സ്വയം" (the Self) ആയി കണക്കാക്കപ്പെടുമ്പോൾ, സ്ത്രീ "മറ്റൊരാൾ" (the Other) ആയി തരംതാഴ്ത്തപ്പെടുന്നു. ഈ "മറ്റൊരാൾ" എന്ന നില സ്ത്രീയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെയും സ്വയം നിർണയാവകാശത്തെയും പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു. "പ്രകൃതി സ്ത്രീയെ നിർവചിക്കുന്നില്ല, എന്നാൽ സ്ത്രീ പ്രകൃതിയെ അവളുടെ വൈകാരികതയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി സ്വയം പുനർനിർവചിക്കുന്നു.

ലൂസ് ഇറിഗാരേ, ജൂലിയ ക്രിസ്റ്റീവ തുടങ്ങിയ ഫെമിനിസ്റ്റ് സൈദ്ധാന്തികരും ഹെലെൻ സിക്സസ് പോലുള്ള ഫ്രഞ്ച് എഴുത്തുകാരും പാശ്ചാത്യ സമൂഹത്തിലെ പ്രബലമായ വിഷയ രൂപത്തിന് പുറത്താണ് സ്ത്രീത്വം എന്ന് വാദിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു എർക്രിട്യൂർ ഫെമിനിൻ വികസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിനെ സംസ്കാരത്തിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കിയതിനാൽ, സ്ത്രീത്വം എല്ലാറ്റിനുമുപരിയായി സംസ്കാരത്തെ വിമർശിക്കുകയും അതിന്റെ ആവിഷ്കാരത്തെ ഒരു വിപ്ലവകരമായ പദ്ധതിയായി കാണുകയും ചെയ്തു. ലിംഗഭേദം പരിഗണിക്കാതെ ഓരോ വ്യക്തിക്കും ആത്മനിഷ്ഠതയ്ക്ക് അർഹതയുണ്ട്; സ്ത്രീയുടെ ഈ അവകാശം കവർന്നെടുക്കാൻ ഗൂഢാലോചന നടത്തിയത് ബാഹ്യശക്തികൾ മാത്രമാണ്. വിധി ഒരു പ്രപഞ്ചശക്തിയല്ല, മറിച്ച് മനുഷ്യന്റെ തിരഞ്ഞെടുപ്പാണ്, സംസ്കാരത്തിന്റെയും സാഹചര്യങ്ങളുടെയും ഫലം. സ്ത്രീകളുടെ താഴ്ന്ന പദവി സ്ഥാപിക്കുന്നതിനായി തലമുറകളിലൂടെ ഉയർന്നുവന്ന വ്യർത്ഥമായ ജീവശാസ്ത്രത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള വാദങ്ങൾ ബ്യൂവോയറിന്റെ പയനിയറിംഗ് കൃതി വെളിച്ചത്തു കൊണ്ടുവന്നു.

സ്ത്രീകൾ 'മറ്റുള്ളവർ'

ഒരു അസ്തിത്വവാദിയെന്ന നിലയിൽ, 'അസ്തിത്വം സത്തയ്ക്ക് മുമ്പിലാണെന്ന്' ബ്യൂവോയർ വിശ്വസിച്ചു. അവരുടെ വിശകലനം സ്ത്രീകളുടെ അടിച്ചമർത്തലിനും വർഗ്ഗീകരണത്തിനും അടിസ്ഥാനമായ സ്ത്രീയുടെ സാമൂഹിക നിർമ്മാണത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. അസ്തിത്വവാദ ലോകവീക്ഷണത്തിൻറെ കേന്ദ്രം ബോധം എന്ന ആശയമാണ്. മനുഷ്യൻ്റെ അസ്തിത്വം അവന്റെ അല്ലെങ്കിൽ അവളുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിലൂടെയും പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെയുമാണ് നിർവചിക്കപ്പെടുന്നത് എന്ന് അവർ വിശ്വസിച്ചു. മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, മനുഷ്യർ ലോകത്തിൻറെ വേർപിരിഞ്ഞ നിരീക്ഷകരല്ല, മറിച്ച് ലോകത്തിലെ അഭിനേതാക്കളാണ്. അവളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം സ്ത്രീകൾക്ക് ഭൂതകാലമോ മതമോ അവരുടേതായ ചരിത്രമോ ഇല്ലായിരുന്നു; അവർ എല്ലായ്പ്പോഴും മനുഷ്യന്റെ ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും ആവശ്യങ്ങളുടെയും അടിമകളായി നിലനിന്നിരുന്നു. സ്ത്രീയെ നിർവചിക്കുന്നതിന്റെ അപര്യാപ്തത ഒന്നുകിൽ അവളുടെ ജീവശാസ്ത്രപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെയോ അല്ലെങ്കിൽ "എറ്റേണൽ ഫെമിനിനെ" കുറിച്ചുള്ള ചില വിശാലമായ ധാരണയിലൂടെയോ അവർ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു.

ഒരു വ്യക്തിക്ക് ബൌദ്ധികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ഉപകരണങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിൽപ്പോലും, സ്ത്രീയുടെ കെട്ടുകഥയെ തള്ളിക്കളയാനുള്ള അവളുടെ ശ്രമങ്ങൾക്ക് കഠിനമായ ശിക്ഷകൾ നേരിടേണ്ടിവരുന്നു; ബ്യൂവോയറിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, "സ്ത്രീത്വം എന്ന ആശയം രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ അവൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളത് ചെയ്യാൻ ഇപ്പോഴും സ്വാതന്ത്ര്യമില്ല. പുരുഷാധിപത്യ സംസ്കാരം പിന്തുണയ്ക്കുന്ന സ്ത്രീത്വത്തിന്റെ മാനദണ്ഡമാണ് എറ്റേണൽ ഫെമിനിൻ. ഒരു സ്ത്രീ എറ്റേണൽ ഫെമിനിനുമായി പൊരുത്തപ്പെടുമ്പോൾ, അവൾ മനുഷ്യരാശിയിൽ നിന്ന് ഛേദിക്കപ്പെടുന്നു; ഒരു സ്ത്രീ അനുരൂപതയെ ചെറുക്കുമ്പോൾ, അവൾ മൂല്യത്തകർച്ച നേരിടുന്നു. ബ്യൂവോ സ്ത്രീകളെ സ്വതന്ത്രമായ വ്യക്തികളായി കാണുന്നു. എന്നാൽ സമൂഹം അവരുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ പല തരത്തിൽ പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു. സാമൂഹികമായ പ്രതീക്ഷകൾ, ലിംഗപരമായ Stereotypes, സാമ്പത്തികമായ പരാധീനതകൾ എന്നിവയെല്ലാം സ്ത്രീകളുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളെ സ്വാധീനിക്കുന്നു. യഥാർത്ഥ സ്വാതന്ത്ര്യം അനുഭവിക്കാൻ സ്ത്രീകൾ ഈ കെട്ടുപാടുകളെ മറികടക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് അവൾ വാദിച്ചു.

സെക്കൻഡ് സെക്സിലെ അവരുടെ രീതിയെ എക്സിസ്റ്റൻഷ്യൽ ഫിനെമോളജി എന്ന് പറയുന്നു. അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു സ്ത്രീയെ ചില അമൂർത്തമായ സ്ത്രീത്വ സത്തയാൽ നിർവചിക്കരുത്. ഒരു സ്ത്രീ എന്താണെന്ന ചോദ്യം, ഈ വിഷയത്തെ പ്രതിഭാസപരമായി നോക്കുക എന്നതാണ്; അത് സ്ത്രീകളുടെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ചാണ്. അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം സ്ത്രീ സ്വഭാവമല്ല, മറിച്ച് സ്ത്രീ സാഹചര്യമാണ്. സാർത്രിൻ്റെ "മറ്റുള്ളവർ" (the Other) എന്ന ആശയം, അതായത് മറ്റുള്ളവരുടെ നോട്ടത്തിലൂടെ സ്വയം ഒരു വസ്തുവായി അനുഭവിക്കുന്ന അവസ്ഥ, ദെ ബ്യൂവോയുടെ "മറ്റൊരാൾ" എന്ന സിദ്ധാന്തത്തിന് പ്രചോദനമായി. പുരുഷാധിപത്യ സമൂഹത്തിൽ സ്ത്രീയെ "സ്വയം" ആയി കാണുന്നില്ല, മറിച്ച് പുരുഷൻ്റെ കാഴ്ചപ്പാടിലൂടെ നിർവചിക്കപ്പെടുന്ന "മറ്റൊരാളായി" തരംതാഴ്ത്തപ്പെടുന്നു എന്ന് ബ്യൂവോ വാദിച്ചു.

ഈ രീതിയിൽ, ഇതുവരെ നീണ്ട ചരിത്രത്തിൽ സ്ത്രീകൾ എങ്ങനെ നിലനിന്നിരുന്നുവെന്ന് ബ്യൂവോയർ വ്യക്തമായി ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. അവർ ഒരിക്കലും സമ്പൂർണ്ണ പ്രജകളായി അനുഭവപ്പെടുന്നില്ല, എന്നാൽ എല്ലായ്പ്പോഴും സാമൂഹികമായി നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടവരാണെന്നും എല്ലായ്പ്പോഴും പുരുഷന്മാരുടെ നേട്ടങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള സാഹചര്യങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്നുവെന്നും അവർ വാദിച്ചു. ഒരു സ്ത്രീയായിരിക്കുക എന്നത് ഒരു ജീവശാസ്ത്രപരമായ സത്തയേക്കാൾ ലോകത്തിലെ ഒരാളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെയും ലോകത്തിലെ ഒരാളുടെ സാമൂഹിക സ്ഥാനത്തിന്റെയും കാര്യമാണ്. സെക്കൻഡ് സെക്സിൽ, സ്ത്രീയുടെ ശരീരത്തെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് ഒരു പുരുഷന്റെ ശരീരത്തിന് തന്നെ അർത്ഥമുണ്ടെന്ന് അവർ പറയുന്നു, അതേസമയം പുരുഷനെ പരാമർശിക്കാതെ സ്ത്രീയുടെ ശരീരത്തിന് അർത്ഥമില്ലെന്ന് വാദിക്കുന്നു. പുരുഷൻ സ്ത്രീയില്ലാതെ സ്വയം ചിന്തിക്കുന്നു. പുരുഷനില്ലാതെ സ്ത്രീ സ്വയം ചിന്തിക്കുന്നില്ല; പുരുഷന് സ്വന്തമായ വ്യക്തിത്വവും സ്വയം നിർണ്ണയാവകാശവും ഉണ്ട്. അവൻ ലോകത്തെ പ്രവർത്തിക്കാനും മാറ്റങ്ങൾ വരുത്താനും കഴിവുള്ള ഒരു "കർത്താവ്" (Subject) ആയി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

പുരുഷന്മാർ സ്ത്രീകൾക്ക് മേൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്ന പങ്ക് 'മറ്റുള്ളവ' (other) എന്നറിയപ്പെടുന്നു. പുരുഷന്മാരുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് 'മറ്റുള്ളവ' എല്ലായ്പ്പോഴും നിർവചിക്കപ്പെടുന്നു. ബ്യൂവോ പുരുഷാധിപത്യ സമൂഹത്തിൽ പുരുഷനെ "സ്വയം" (Self) ആയും സ്ത്രീയെ "മറ്റൊരാൾ" (Other) ആയും കാണുന്ന രീതി ഹെഗലിൻ്റെ യജമാനൻ-അടിമ ബന്ധത്തിന് സമാനമാണെന്ന് വാദിച്ചു. യജമാനൻ അടിമയുടെ അംഗീകാരത്തിലൂടെ തനിക്ക് സ്വയംബോധം ലഭിച്ചു എന്ന് കരുതുന്നു. എന്നാൽ അടിമ ഭയത്തിൽ നിന്നാണ് യജമാനനെ അംഗീകരിക്കുന്നത് എന്നതിനാൽ ഈ അംഗീകാരം പൂർണമല്ല. ഹെഗലിൻ്റെ അടിമയെപ്പോലെ, സാമൂഹികമായ വിലക്കുകൾക്കിടയിലും സ്ത്രീക്ക് സ്വന്തം പ്രവർത്തികളിലൂടെയും ബന്ധങ്ങളിലൂടെയും സ്വയംബോധം നേടാൻ കഴിയും എന്ന് ബ്യൂവോ വിശ്വസിച്ചു. എന്നാൽ പുരുഷാധിപത്യ സമൂഹം ഈ വളർച്ചയ്ക്ക് തടസ്സങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. സ്ത്രികൾക്ക് അടിച്ചമർത്തലിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്ര്യവും ഏജൻസിയും നേടാൻ ശക്തമായ ബോധം, പ്രതിരോധം, സ്വയം നിർവചനം എന്നിവയിലൂടെ സ്ത്രീകൾ അടിച്ചമർത്തലിൽ നിന്നും സ്വാതന്ത്ര്യവും ഏജൻസിയും നേടാൻ ശ്രമിക്കേണ്ടതാണ്. യഥാർത്ഥ ഏജൻസിയുടെ അടിസ്ഥാനം പരസ്പര ഐക്യവും സാമൂഹിക വിപ്ലവങ്ങളിലേക്കുള്ള പങ്കാളിത്തവുമാണ്.

ഉപസംഹാരം

ഒരാൾ സ്ത്രീയായി മാറുന്നത് എങ്ങനെ, അല്ലെങ്കിൽ സ്ത്രീയുടെ "ലിംഗഭേദം" എങ്ങനെ രൂപപ്പെടുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള സിമോൺ ഡി ബ്യൂവോയറിന്റെ പ്രധാന ദാർശനിക ഘടനയെക്കുറിച്ചാണ് ഈ ലേഖനത്തിൽ നാം ചർച്ച ചെയ്തത്. പുരുഷന്മാരുടെ കീഴിൽ എന്ന നിലയിൽ അവരുടെ സാഹചര്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സ്ത്രീകളുടെ ധാരണ ഒരു അപൂർവ്വമായ അറിവാണ്, തലമുറകളിലൂടെ സ്ത്രീകളുടെ ആത്മനിഷ്ഠമായ അറിവിന്റെ നട്ടെല്ലായി മാറിയിരിക്കുന്നു; പുരുഷന്മാർ സ്ത്രീയുടെ എതിർ സ്വത്വത്തിലൂടെ സ്വയം നിർവചിക്കുന്നു, അതായത് സ്ത്രീ അതുവഴി പോസിറ്റീവായി മാറാതെ എല്ലാറ്റിനെയും പുരുഷൻ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു-സ്ത്രീയെ നെഗറ്റീവ്, അല്ലെങ്കിൽ മാർജിനൽ റോളിലേക്ക് തരംതാഴ്ത്തുന്നു; സ്ത്രീകൾ നിഗൂഡവും അവ്യക്തവും പുരുഷനും പ്രകൃതിയും തമ്മിലുള്ള വെറും ഇടനിലക്കാരനുമായ ഒരു നിർമ്മിതിയിലേക്ക് ചുരുങ്ങുന്നു, അവരെ അസ്ഥിരമായ ഐഡന്റിറ്റികളായി കുറയ്ക്കുന്നു. ദി സെക്കൻഡ് സെക്സിലുടനീളം, പുരുഷാധിപത്യ സംസ്കാരം സ്ത്രീയുടെ ശരീരത്തോടുള്ള ആത്മനിഷ്ഠത കുറയ്ക്കുന്നുവെന്ന് ബ്യൂവോയർ വാദിക്കുന്നു. പുരുഷാധിപത്യപരമായ ആവശ്യങ്ങളുടെ ഫലമായി മനുഷ്യർ പ്രത്യേക ലിംഗഭേദമുള്ള അസ്തിത്വങ്ങളായി പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെടുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും സ്ത്രീകളെ പുരുഷത്വത്താൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന മാനദണ്ഡവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ കഴിയാത്ത കുറവുള്ള ജീവികളായി തരംതിരിച്ചിരിക്കുന്നു. 'മനുഷ്യത്വം പുരുഷനാണ്, പുരുഷൻ സ്ത്രീയെ നിർവചിക്കുന്നത് അവളിലല്ല, അവനുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്; അവൾ ഒരു സ്വയംഭരണാധികാരമുള്ള ജീവിയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നില്ല.

യജമാന-അടിമ ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഹേഗലിന്റെ സിദ്ധാന്തത്തെ തുടർന്ന്, ബ്യൂവോയർ ഊന്നിപ്പറയുന്നത്, മറ്റുള്ളവരുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് സ്വയം നിർവചിക്കുന്നിടത്തോളം കാലം പുരുഷത്വത്തിന് ഒരു സമ്പൂർണ്ണ മാനദണ്ഡമായി സ്വയം ഉറപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല. മാസ്റ്ററും അടിമയും സാമ്പത്തിക ഘടകത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ പരസ്പര ആവശ്യകതയാൽ ഒന്നിക്കുന്നു, എന്നാൽ സ്ത്രീയും പുരുഷനും പരസ്പര ആവശ്യകതയാൽ ഒന്നിക്കുന്നില്ല എന്ന് ബ്യൂവോയർ നിഗമനം ചെയ്യുന്നു. സ്ത്രീയെ പുരുഷൻ അടിമയാക്കിവെക്കുന്ന നീണ്ട ചരിത്രം ഇന്നും നിലകൊള്ളുന്നു. ഇതുപോലെ തന്നെ ഒരു ഹെറ്റെറോനോർമാറ്റിവ് സമൂഹത്തിൽ LGBTQAI+ വിഭാഗത്തെ അരികവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നു; അവരെ മനുഷ്യരായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നില്ല. ബ്യൂവോയറിന്റെ വിശകലനത്തിൽ പല ട്രാൻസ് വ്യക്തികളുടെയും ജീവിത യാഥാർത്ഥ്യവുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി പരിശോധിക്കുമ്പോൾ, ലിംഗഭേദം സഹജമായ ഒന്നല്ല, മറിച്ച് ഒരു സാമൂഹികവും സാംസ്കാരികവുമായ നിർമ്മിതിയാണ് LGBTQIA+ പോലുള്ള പാർശ്വവൽക്കരണം സ്ത്രീകൾ ഇപ്പോഴും അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു. ഇത്തരത്തിൽ കടുത്ത അടിച്ചമർത്തലും അധഃപതനവും നേരിടുന്ന നിലവിലെ സമൂഹത്തിൽ; ബീവിയറിന്റെ സിദ്ധാന്തങ്ങൾ പ്രസക്തമാകുന്നു. ലിംഗഭേദവും ലിംഗത്വവും സാമൂഹികമായി നിർമ്മിക്കപ്പെട്ടതാണെന്നും, അധികാര-അറിവ് വ്യവഹാരങ്ങൾ കാരണം നമ്മിൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കപ്പെട്ടതാണെന്നും നമുക്ക് കാണാൻ കഴിയും. ബ്യൂവോയറിന്റെ യഥാർത്ഥമായ സംയോജനം കൂടാതെ അത്തരമൊരു തിരിച്ചറിവ് സാധ്യമാകുമായിരുന്നില്ല.

സഹായക ഗ്രന്ഥങ്ങൾ

Beauvoir, S.d. The Ethics of Ambiguity; Citadel Press: Secaucus, NJ, USA, 1976.
Beauvoir, Simone De. The Second Sex. London: Iowe and Brydone, 1953. N. pag. Print.
Butler, J. Performative Acts and Gender Constitution: An Essay in Phenomenology and Feminist Theory. Theatre J. 1988, 40, 519–531
Le Doeuff, M. Simone de Beauvoir: Falling into (Ambiguous) Line. In Feminist Interpretations of Simone de Beauvoir; Margaret, A.S., Ed.; The Pennsylvania State University Press: University Park, PA, USA, 1995; pp. 59–65
Moi, T. What Is a Woman? And Other Essays; Oxford University Press: Oxford, UK, 1999.
Vintges, K. Simone de Beauvoir: A Feminist Thinker for Our Times. Hypatia 1999, 14, 133–144.