തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ (?): അറിവ്, അനുഭവം, അനുഭൂതി

ഡോ. സോജൻ പുല്ലാട്ട്

സംഗ്രഹം : 

തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ എന്ന്      അയാൾ കരുതുന്ന ഗോപാൽബറുവയും  കുടുംബവും  കിഴക്കൻ ബംഗാളിൽ നിന്നുള്ള അഭയാർത്ഥികളായിരുന്നു  ബംഗാളി ബുദ്ധിസ്റ്റുകൾ ആയിരുന്ന അവർക്ക് ദുരിത പൂർണമായ പലായനത്തിന്റെ ഭൂതകാലം ഉണ്ടായിരുന്നു . ഏതാണ്ട് 60 വർഷം നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന അവരുടെ ജീവിതകഥയിൽ രഹസ്യങ്ങൾ ഒളിച്ചുകടത്തുന്ന ഗൂഢലിപികളും ദുരിത പൂർണ്ണമായ ജീവിത ചുറ്റുപാടുകളും വിചിത്രവും സങ്കീർണ്ണവുമായ മനുഷ്യബന്ധങ്ങളും വ്യത്യസ്തമായ പിതൃ പുത്ര ബന്ധവും കൂടിക്കലരുന്നു പ്രമേയത്തിൽ തപോമയിയുടെ അച്ഛനായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഗോപാൽ ബറുവ ഒടുവിൽ സ്വയം ഒരുസത്യം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു പക്ഷേ ഗൂഢലിപികളിൽഅയാൾ തന്റെ ഡയറിയിൽ കുറിച്ച ആ സത്യം തിരിച്ചറിയുന്നത് ആഖ്യാതാവും വായനക്കാരും മാത്രമാണ് പ്രമേയത്തിലെ അപരിചിതമായ ഗൂഢലിപികളും സ്ഥല കാലങ്ങളും മനുഷ്യ ജീവിതവും മികച്ച വായനാനുഭവമായി പരിവർത്തിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത് ആഖ്യാനത്തിന്റെയും ഭാഷയുടെയും മികവു കൊണ്ടാണ് .

താക്കോൽ വാക്കുകൾ: ഫിക്ഷണൽ റിയലിസം, കഥാപാത്രാവിഷ്ക്കാരം, കഥാപാത്ര തലം, കഥാപാത്ര സ്വഭാവം., അറിവ്, അനുഭവം, അനുഭൂതി

 ആമുഖം: 

നിഗൂഢവും സങ്കീർണ്ണവുമായ മനുഷ്യാനുഭവങ്ങളെ ഭാവനാത്മകമായി പുന:സൃഷ്ടിക്കുന്ന ആഖ്യാനമാണ് നോവൽ. സവിശേഷ സന്ദർഭങ്ങളിലൂടെ അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ സഞ്ചരിക്കേണ്ടി വരുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ക്രിയകളെയും മാനസിക ചലനങ്ങളെയും യാഥാർത്ഥ്യബോധത്തോടെ ആവിഷ്കരിച്ചുകൊണ്ട് മനുഷ്യാവസ്ഥയെ വെളിപ്പെടുത്തുകയാണ് നോവൽ ചെയ്യുന്നത്. നോവലിൽ കഥ പറയാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന വ്യക്തികളാണ് കഥാപാത്രങ്ങൾ. കഥാപാത്രാ വിഷ്ക്കാരം, കഥാപാത്രതലം ,കഥാപാത്ര സ്വഭാവം എന്നിവയെ ആധാരമാക്കിയാണ് കഥാപാത്ര നിർമ്മിതി നടത്തുന്നത്. കഥാപാത്ര സ്വഭാവം നോവലിൽ പ്രധാനപ്പെട്ട ഘടകമാണ്. കഥാപാത്രത്തിന്റെ ക്രിയകളിലൂടെയും മാനസിക ചലനങ്ങളിലൂടെയുമാണ് ജീവിതാവസ്ഥയുടെ വ്യത്യസ്തമായ മുഖത്തെ എഴുത്തുകാരൻ അനുഭവപ്പെടുത്തുന്നത്. സങ്കീർണ്ണ സ്വഭാവങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത ദ്വിമാന കഥാപാത്രങ്ങളും ആഴമുള്ളതും സങ്കീർണത നിറഞ്ഞതുമായ ത്രിമാന കഥാപാത്രങ്ങളും ഇതിവൃത്ത ഘടനയ്ക്കനുസരിച്ച് സ്വഭാവ വ്യതിയാനത്തിന് വിധേയമാകുന്ന ചലനാത്മക കഥാപാത്രങ്ങളും നോവലിൽ കടന്നുവരാം. ത്രിമാന -ചലനാത്മക സ്വഭാവ സവിശേഷതകൾ ഇടകലരുന്ന കഥാപാത്രമാണ് തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ.

തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ: 

ഫിക്ഷണൽ റിയലിസത്തിന്‍റെ ആഖ്യാന രീതികൾ പ്രത്യക്ഷമാകുന്ന നോവലാണ് തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ. നോവലിലെ ആഖ്യാതാവാണ് കഥയുടെ ഗതിവിഗതികളും കഥാപാത്രങ്ങളുടെ സ്വഭാവ പരിണാമങ്ങളും വിശദീകരിക്കുന്നത്. ആഖ്യാതാവും തപോമയിയുടെ കുടുംബവുമായിആറ് കൊല്ലക്കാലത്തെ പരിചയമാണുള്ളത് .തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ ഗൂഢലിപികളിൽ എഴുതി സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന അയാളുടെ ജീവിത രഹസ്യങ്ങൾ ഉള്ളടങ്ങിയ ഡയറി ആഖ്യാതാവ് വായിക്കുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിലൂടെയാണ് വായനക്കാരും ആഖ്യാതാവും തപോമയിയെയും അച്ഛനായ ഗോപാൽബറുവയെയും അടുത്തറിയുന്നത്..

തപോമയി:

തപോമയിയുടെ അമ്മയും അച്ഛനും അഭയാർത്ഥികളായിരുന്നു. എന്നാൽ ആ സാഹചര്യത്തിലല്ല അയാൾ വളർന്നുവന്നത് .അവൻ നഗരങ്ങ ളിലെനമ്പർ വൺ കോളേജിൽ ബിരുദ നാളിലെ സാധാരണ കുട്ടിയായിരുന്നു . ഇംഗ്ലീഷ് റൈമുകളും കമ്പ്യൂട്ടർ ഗെയിമുകളും പ്രസംഗ മത്സരങ്ങളും റസ്കിൻ ബോണ്ടും സ്കൂൾ മുറ്റത്തെ ക്രിക്കറ്റ് മത്സരവുമൊക്കെയായി നടന്ന ഒരു സാധാരണ കുട്ടി . മാതാപിതാക്കന്മാർ അവരുടെ ഭൂതകാല സ്മരണകൾ നടത്തിയിരുന്നത് പോലും അവന്റെ അസാന്നിധ്യത്തിൽ ആയിരുന്നു. പക്ഷേ അഭയാർത്ഥി ജീവിതവും കുടിയേറ്റവുമായിരുന്നു അവരുടെ പ്രശ്നവും പശ്ചാത്തലവും .രണ്ടുതവണ നാടുവിടേണ്ടി വന്നവരായിരുന്നു .അവർ ആദ്യം കിഴക്കൻ ബംഗാളിലെ ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ നിന്ന് . രണ്ടാമത് ചതുപ്പുകൾ നിറഞ്ഞ ഒരു ദ്വീപിൽ നിന്ന് .ആദ്യതവണ മനുഷ്യരും പിന്നീട് പ്രകൃതിയും അവരെ നാടുകടത്തി. അതുകൊണ്ട് നാടുവിട്ടു പോന്നവരുടെ വേദനകൾ അവർക്കറിയാമായിരുന്നു . പക്ഷേ അഭയാർത്ഥി ജീവിതത്തിന്റെ ദൈന്യതകൾ അറിയിക്കാതെയാണ് അവർ തപോമയിയെ പഠിപ്പിച്ചത്.

                                         ദില്ലിയിലെ നമ്പർവൺ കോളേജിൽ ബിരുദ പഠനം നടത്തിയ ശേഷം തപോമയി മുംബൈയിലെ ടാറ്റ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ നിന്ന് പോസ്റ്റ് ഗ്രാജുവേഷനും പബ്ലിക് ഹെൽത്തിൽ സ്പെഷ്യലൈസേഷനും നേടി. തുടർന്ന് വലിയ ഒരു കമ്പനിയിൽ എച്ച് ആർ ജോലി കിട്ടിയെങ്കിലും അത് ഉപേക്ഷിച്ച് അഭയാർത്ഥികൾക്കായി  പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന ഷെൽട്ടർ എന്ന സന്നദ്ധ സംഘടനയിലേക്ക്    എത്തിച്ചേരുന്നു . ആ സംഘടനയുടെ രക്ഷാധികാരിയായിരുന്ന ഗിരിധർ റാവുവിനോട് തോന്നുന്ന ഭയഭക്തി ബഹുമാനങ്ങളാണ് നിസ്വാർത്ഥ സേവനത്തിന് അയാളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്. ഐക്യരാഷ്ട്ര സഭയുടെ ഓഫീസുകളിൽ വിവിധ രാജ്യങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുള്ള ഗിരിധർ റാവുവിന്റെ അഭയാർത്ഥികളോടുള്ള സമീപനവും പ്രണയവും ആണ് റാവുവിലേക്കും ഷെൽട്ടറിലേയ്ക്കും അയാളെ അടുപ്പിക്കുന്നത് .അതിനേക്കാളുപരി പൈതൃകമായി അയാളും അഭയാർത്ഥിയായിരുന്നു . കൂടു വിട്ടു പോകേണ്ടിവരുന്ന ദേശാടനപ്പക്ഷികളായ അഭയാർത്ഥികളുടെ ജീൻ അയാളിലും ഉണ്ടായിരുന്നു .

                          സുമന എന്ന അമ്മയുടെ മരണശേഷം അയാളുടെ കൺകണ്ട ദൈവം അച്ഛനായിരുന്നു. രണ്ട് വ്യത്യസ്തമായ ലോകങ്ങളിൽ ജീവിച്ചവരായിരുന്നു തപോ മയിയുടെ മാതാപിതാക്കൾ, ഒരാൾ ഗൂഢലിപികൾക്കും രഹസ്യ സന്ദേശങ്ങൾക്കും പിന്നാലെ യാത്ര ചെയ്തു. പഴയ നൂറ്റാണ്ടുകളിലേക്കുള്ള ദൂര യാത്ര മറ്റെയാൾ മിക്കവാറും വീടിന്റെ അകത്തളങ്ങളിൽ കഴിച്ചുകൂട്ടി .വീടിന് പുറത്തിറങ്ങുന്നത് പോലും അപൂർവ്വമായിരുന്നു .ഒരാൾ നിഗൂഢമായ ചില ലിപികളുടെ ഇഴപിരിക്കുവാൻ പണിപ്പെട്ടു . മറ്റേ ആളാവട്ടെ സ്വന്തം മകന് പോലും വായിക്കാനാവാത്ത ആദിമമായ ഒരു ഭാഷയായി സ്വയം നിലകൊണ്ടു .

അച്ഛൻ: ഗൂഢ ലിപികളിൽ ഗോപാൽ ബറുവ തന്നെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നത് ഇപ്രകാരമാണ് .ഞാൻ ഗോപാൽ ബറുവ, സ്നേഹത്തിന്റെ അഭയാർത്ഥി . കൃത്യമായി ഒരു ജന്മദിനം ഇല്ലാത്തവൻ, അമ്മയുടെ വാക്കുകളിൽ ഭാദ്രമാസത്തിലെ പേമഴയുടെ ദിവസം കൊടുങ്കാറ്റിനൊപ്പം പിറന്നവൻ. പിന്നീട് ജന്മദേശം നഷ്ടപ്പെട്ടവൻ, പ്രണയം നഷ്ടപ്പെട്ടവൻ, ജീവിതത്തിന്റെ സുഖങ്ങൾ കൈമോശം വന്നവൻ .എക്കാലവും അഭയാർത്ഥിയായിരുന്നവൻ .നാടുകളിൽ നിന്ന് മാത്രമല്ല ആളുകളിൽ നിന്നും വിട്ടു പോരേണ്ടി വന്നവൻ .പുതിയ മണ്ണിൽ വേരുറയ്ക്കാതെയും എന്നാൽ പ്രാണൻ കൈവിടാതെ തളർന്നു നിൽക്കുന്ന ഒരു അന്യദേശ സസ്യം പോലെ ജീവിതമുള്ളവൻ . 

                   ഏറ്റവും വലിയ അഭയാർത്ഥിയായി നോവലിൽ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്നത് ഗോപാൽ ബെറുവയാണ്. അയാളുടെ ദേശവും കാലവും ജീവിതവും എന്തിന് ഭാര്യയും മകനും പോലും മറ്റാരുടേതോ ആണ് . അയാൾ വായിച്ച് വിജയിക്കുന്നത് ഗൂഢ ലിപികൾക്ക് മേലാണ് . പരാജയപ്പെടുന്നത് സുമനയുടെ വായിക്കാനാവാത്ത നിഗൂഢ മനസ്സിന്റെ മുൻപിലും.

                                    ബുദ്ധനെപ്പോലെ അതീവ ശാന്തനായ ഒരാളായിരുന്നു ബറുവ,മനസ്സിലെ എല്ലാ തിരയിളക്കങ്ങളെയും നിസംഗമായ ഒരു മുഖഭാവം കൊണ്ട് മറച്ചു പിടിക്കാൻ കെൽപ്പുള്ള ഒരാൾ .,തീഷ്ണമായ ഒരു ഭൂതകാലമായിരുന്നു അയാളുടേത്. സ്വന്തമായി ഒരു തുണ്ട് ഭൂമി ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് മേൽവിലാസം നഷ്ടമായി കണ്ടലുകളെപ്പോലെ ഒരു വിജന ദ്വീപിൽ താമസമാക്കിയിരുന്നവൻ, ഓരോ ക്ലാസിലും അധ്യാപകരുടെ അഭിനന്ദനങ്ങൾ പിടിച്ചുവാങ്ങിയിരുന്ന വിദ്യാർത്ഥി, തുടർപഠനം സാധ്യമായിരുന്നുവെങ്കിൽ  അധ്യാപകൻ ആകുമായിരുന്നു എന്ന് ഉറച്ച് വിശ്വസിച്ചവൻ, പഠിക്കുവാനും പഠിപ്പിക്കുവാനും ആശിച്ചുപോയവൻ, പക്ഷേ ജീവിത സാഹചര്യങ്ങൾ അയാളെ കടവിലെ തോണിക്കാരനാക്കി .പിന്നീട് മാർവാടി സ്ത്രീയുടെ കടയിലെ കണക്കെഴുത്തുകാരനാക്കി .തുടർന്ന് ഒരു കെട്ടിടസമുച്ചയത്തിന്റെ കാവൽക്കാരനാക്കി ,കേണൽ ഷണ്മുഖ സന്താനത്തിന്റെ അനുയായിയാക്കി , പട്ടാളത്തിലെ ഇന്റലിജൻസ് വിഭാഗത്തിലെ അനൗദ്യോഗിക ഉദ്യോഗസ്ഥനാക്കി.

                    ബാല്യകാലസഖിയായിരുന്ന സുമനയെ അയാൾ വിവാഹം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും വിധി അവിടെയും വിപരീതമായി. ഒടുവിൽ ശ്യാമ ൾദാ എന്ന അകന്ന ബന്ധുവിലൂടെയും അഭയാർത്ഥി ക്യാമ്പിലെ പട്ടാളക്കാരുടെ ശാരീരിക ഉപദ്രവങ്ങളിലൂടെയും കൈമറിഞ്ഞാണ് സുമന അയാളിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുന്നത്. പക്ഷേ അപ്പോഴേക്കും കാലം ,ദാമ്പത്യജീവിതത്തിന്റേതായ എല്ലാ സൗഭാഗ്യങ്ങളും അയാളിൽ നിന്ന് തട്ടിയെടുത്തിരുന്നു .

അച്ഛൻ : അറിവ്, അനുഭവം, അനുഭൂതി :    തപോമയിയ്ക്ക്അച്ഛൻ അറിവും അനുഭവവും അനുഭൂതിയുമാണ് അമ്മയിലൂടെ അറിവായി മാറുന്ന അച്ഛൻ ജീവിതത്തിലൂടെ അനുഭവവും മരണാനന്തരം അനുഭൂതിയുമായി മാറുന്നു

അറിവ് :   തപോമയിയുടെ പിതൃത്വത്തെ സംബന്ധിച്ച് ബറുവയ്ക്ക് സംശയങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും അമ്മയായ സുമന തപോമയിയ്ക്ക് അറിവായി നൽകുന്ന അച്ഛൻ അയാൾ തന്നെയായിരുന്നു. "തപോ നീ അച്ഛനോട് പിണങ്ങരുത്. അതിന് നിനക്കവകാശമില്ല. അങ്ങനെ ചെയ്താൽ അത് അമ്മയോട് പിണങ്ങുന്നതുപോലെയാണ്. " എന്നിങ്ങനെയുള്ള താക്കീതുകളിലൂടെ അച്ഛൻ അറിവായി വികസിക്കുകയായിരുന്നു ബറുവ നിഗൂഢലിപികളിൽ എഴുതിയ ഡയറി വായിക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ്തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ ' ശ്യാമൾദാ 'ആയിരുന്നു എന്ന് വായനക്കാർ തിരിച്ചറിയുന്നത്. അപ്പോഴേക്കും തപോമയിയ്ക്ക് അറിവിൻ്റെ തലത്തിൽ അച്ഛൻ ബറുവ തന്നെയാണ് ' ആ അറിവിന് ഒരു ഭംഗവും  ഉണ്ടാകാതിരിക്കാൻ അച്ഛൻ എപ്പോഴും ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. തൻ്റെ ശരീരത്തോടുള്ള പ്രണയവും ശ്യാമൾ ദായോടുള്ള പകയും വെറുപ്പുമാണ്ഗോപാൽ ബറുവയെതപോമയിയുടെ അച്ഛനാക്കിയത് എന്ന് സുമന പറയുമ്പോഴും അയാൾ തപോമയിയെ ഉപേക്ഷിക്കുന്നില്ല.അതിനുള്ള പല കാരണങ്ങളിൽ ഒന്ന് കുഞ്ഞുങ്ങൾ ദൈവത്തിൻ്റെതാണ് എന്ന സുമനയുടെ വ്യാഖ്യാനമാണ് .മറ്റൊന്ന് ഒന്നാലോചിച്ചാൽ നീ അല്ലാതെ പിന്നെ ആരാണ് ഈ കുഞ്ഞിനെ സംരക്ഷിക്കേണ്ടത് എന്ന അവളുടെ ചോദ്യമാണ് കുറ്റബോധത്തിന്റെ കനപ്പെട്ട ഓർമ്മകൾ വേട്ടയാടിയിരുന്ന ബറുവയ്ക്ക് തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ എന്ന പദവിയെ , അറിവിനെ നിഷേധിക്കാനാവുമായിരുന്നില്ല.

അനുഭവം :  കുട്ടികൾ ദൈവത്തിൻേ താണ് എന്ന വലിയ വാക്കുകൾ ബറുവയെ തപോമയിയുടെഅച്ഛനാക്കി  അയാൾ കുഞ്ഞിനോട് കൂടുതൽ അടുക്കുകയും നിഷ്കളങ്കമായ കളിചിരികളിൽ മുഴുകുകയും ചെയ്തു ഗോപാൽ ബറുവയുടെ വാക്കുകളിൽ ഞാൻ അവനോടൊപ്പം കളിച്ചു ആനയും കുതിരയുമായി അവൻ്റെ വികൃതികൾക്കും സാഹസങ്ങൾക്കും നിന്നു കൊടുത്തു ശിക്ഷ യേറ്റുവാങ്ങി. അവനുവേണ്ടി പാട്ടുപാടുകയും നൃത്തം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ അവനെ മുന്നിലിരുത്തി നാട്ടുവഴികളിലൂടെ സൈക്കിൾ ചവിട്ടി .പിന്നീട് മൂന്ന് വയസ്സായിട്ടും തപോമയി സംസ്സാരിക്കുവാൻ തുടങ്ങാത്തതിനാൽ അച്ഛൻ അമ്മയുടെ എതിർപ്പിനെ മറികടന്ന്  അവനെ ഇസ്മത്ത് ഫർഹാൻ എന്ന സ്പീച്ച് തെറാപ്പിസ്റ്റിന്റെ അടുക്കൽ കൊണ്ടുപോവുകയും ഉള്ളൂലഞ്ഞ് ശുശ്രൂഷിക്കുകയും ചെയ്തു. തപോമയിയുടെ വാക്കുകളിൽ ചില വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ അച്ഛൻ എന്നെ ദൂരെയുള്ള വയലേലയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുമായിരുന്നു വിശാലമായ വിജനതയായിരുന്നു എവിടെയും ആ വിജനതയിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ഉറക്കെ ഓളിയിടാൻ  അദ്ദേഹം പറയും ഉറക്കെ കൂടുതൽ ഉറക്കെ ഞാനെൻ്റെ ഒച്ച കണ്ടെ ത്താൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. ജലാശയത്തിൽ പതുക്കെ പ്പതുക്കെവളർന്നു വലുതാവുന്ന വലയങ്ങൾ പോലെ ആ ശബ്ദങ്ങൾ കടുകുപാടങ്ങളുടെ ഏകാന്തതയിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കും അങ്ങനെയാണ് ഞാൻ എൻ്റെ ഭാഷ കണ്ടെത്തിയത് .അച്ഛൻ വേർതിരിച്ചെടു ത്തു തന്ന വാക്കുകളെ   ഇപ്പോഴും എനിക്ക് ഉള്ളൂ . തൻ്റെ നാവായും ഭാഷയായും അയാൾ അച്ഛനെ അനുഭവിക്കുകയാണ്. ജീവിതത്തിലെ ദുരിതാനുഭവങ്ങളുടെ തുടർച്ചയിൽ മൗനത്തിലേക്കും മനനത്തിലേക്കും ഉൾവലിഞ്ഞഅമ്മയുടെ ഭാഗം കൂടി അച്ഛനാണ് ആടി തീർത്തതെന്ന് അയാൾ രേഖപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് പനിപിടിച്ച് ആശുപത്രിയിൽ മരണം കാത്തു കിടന്ന ദിവസങ്ങൾക്കൊടുവിൽ തപോ മയിക്ക് ജീവന ഔഷധമായി മാറുന്നതും അച്ഛനാണ്.

അനുഭൂതി : മരണശേഷമാണ് തപോമയിക്ക് അച്ഛൻ അനുഭൂതിയായി മാറുന്നത് അച്ഛനോടൊപ്പമുള്ള ആ വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ ഇപ്പോഴും എൻ്റെ ഓർമ്മയിൽ ......കുറച്ചുകൂടി മുതിർന്ന് ദില്ലിയിൽ വന്നപ്പോഴുംഅത്തരം യാത്രകൾ ഞങ്ങൾ മുടക്കിയില്ല ഇപ്പോൾ എനിക്കറിയാം ഉലയുന്ന എൻ്റെ വാക്കുകൾക്ക് ഊന്നു കൊടുക്കാനുള്ള യാത്രകളായിരുന്നു അവയെല്ലാം പിന്നീട് പലയിടങ്ങളിൽ ജോലി ചെയ്തെങ്കിലും ഒരു പഴയ റാലി സൈക്കിളിന്റെ മുന്നിലിരുന്ന് യാത്ര ചെയ്യുന്ന ആ കുഞ്ഞു തന്നെയാണ് ഞാനെന്ന് എനിക്കിപ്പോഴും തോന്നും .ഇപ്പോഴത്തെ പ്രശ്നം ആ സൈക്കിളിൽ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാണ് നിയന്ത്രിക്കാൻ ആരുമില്ലാതെ തനിയെയാണ് അത് സഞ്ചരിക്കുന്നത് പലപ്പോഴും ആ സൈക്കിൾവിറയ്ക്കുമെന്നും അതിനു വഴിതെറ്റുമെന്നുമുള്ള പേടിയാണ് എനിക്ക്. മറ്റാർക്കും നികത്താൻ ആവാത്ത പൂരിപ്പിക്കാനാവാത്ത തീഷ്ണ സ്മരണയായി, അദൃശ്യ സാന്നിധ്യമായി അച്ഛൻ മാറുകയാണ് ഒടുവിൽ താൻ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ അച്ഛൻ്റെ ഡയറിയിൽ മറ്റാരോടും പറയാതെ അദ്ദേഹം ഉള്ളിൽ സൂക്ഷിച്ച സങ്കടത്തിന്റെ ഒരു കടൽ ഉണ്ടായിരുന്നോ എന്ന ആശങ്ക തപോമയിക്ക് ഉണ്ടാകുന്നതും അനുഭൂതിയുടെ മറ്റൊരു തലമാണ് ചിലപ്പോൾ എനിക്ക് തോന്നും അച്ഛന്റെ ഭാഷയിലും ഗൂഢലിപികളിലും എന്തൊക്കെയോ ഉണ്ടെന്ന് തമാശകൾക്കും പദപ്രശ്നങ്ങൾക്കും അപ്പുറം എന്തൊക്കെയോ.എനിക്കെന്തോ വലിയ സങ്കടം തോന്നുന്നു അച്ഛൻ ജീവിതത്തിൽ വളരെ സങ്കടപ്പെട്ട് ജീവിക്കുകയായിരുന്നു എന്ന അറിവ് എന്നെ കൂടുതൽ വിഷമിപ്പിക്കുന്നു.

ഉപസംഹാരം: '  വർഷത്തിലൊരിക്കൽ ഒരു വിശേഷപ്പെട്ട ദിവസം മാത്രം സിഗരറ്റ് വലിച്ചിരുന്ന തൻ്റെ അച്ഛനെ തപോമയി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അനുസ്മരിക്കുന്നിടത്താണ് നോവൽ അവസാനിക്കുന്നത് അപ്പോൾ അച്ഛൻ അറിവും അനുഭവവും അനുഭൂതിയുമായി അയാളെ ഒന്നാകെ മൂടിയിരുന്നു. കുഞ്ഞുങ്ങൾ ദൈവത്തിന്റേതാണ് അച്ഛൻ കാവലാളാണ്, തണലാണ് ആ അർത്ഥത്തിൽ ഗോപാൽ ബ റുവയാണ് തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ'അയാളുടെ ഭാഷയായും അറിവായും അനുഭവമായും അനുഭൂതിയായും മാറിയ അച്ഛൻ'

സഹായക ഗ്രന്ഥങ്ങൾ:

1 ബഞ്ചമിൻ , ഡി.ഡോ. നോവൽ സമീക്ഷ, മാളൂബൻ പബ്ലിക്കേഷൻസ്, തിരുവനന്തപുരം ഡിസംബർ 2021.

2ബാലകൃഷ്ണ മേനോൻ,നെടിയം വീട്ടിൽ,നോവൽ പഠനങ്ങൾ ,ഡിസി ബുക്സ്,കോട്ടയം 1989

3ശ്രീജൻ, വി.സി.നോവൽ വായനകൾ,ഡിസി ബുക്സ്,കോട്ടയം,മാർച്ച് 2020

4സന്തോഷ് കുമാർ ,ഇ.തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ,ഡിസി ബുക്സ്, കോട്ടയം 2025

---

ഡോ.സോജൻ പുല്ലാട്ട്

അസോസിയേറ്റ് പ്രൊഫസ്സർ &

വകുപ്പ് മേധാവി

മലയാളവിഭാഗം                                                                      സെൻ്റ്തോമസ്കോളേജ്പാലാ                                                         sojanpullattu@gmail.com