നാട്ടുവൈദ്യം ചരിത്രം ഐതിഹ്യം പുരാവൃത്തം

ഡോ. ദീപ ബി. എസ്. / സിന്റൊ കോങ്കോത്ത് എ.

പ്രബന്ധ സംഗ്രഹം

            അനുഭവം നൽകിയ അറിവുകളിലൂടെയാണ് ഔഷധങ്ങളെ മനുഷ്യൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. ഓരോ പ്രദേശവും വിജ്ഞാനം അതിന്റെ തനത് രൂപത്തിൽ നിലനിർത്തുന്നുണ്ട്. പ്രകൃതിയോടിണങ്ങി ജീവിതമാരംഭിച്ച മനുഷ്യന്റെ എല്ലാവിധ ശാരീരിക അസ്വസ്ഥതകൾക്കും പ്രകൃതിതന്നെ ഉത്തരം നൽകിയിരുന്നു. രോഗത്തിന് മരുന്നായും ശരീരത്തിന് ഭക്ഷണമായും അവ നമ്മൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി. നാട്ടുവൈദ്യത്തിന്റെ ചരിത്രവും അതിൽ വിശ്വാസങ്ങളും ഐതിഹ്യങ്ങളും പുരാവൃത്തങ്ങളും ഇടപെടുന്നത് എങ്ങനെയെന്നുമുള്ള അന്വേഷണവുമാണ് പ്രബന്ധം.

താക്കോൽ വാക്കുകൾ

●       സംസ്കാരപഠനം

●       നാട്ടുവൈദ്യം

●       ഐതിഹ്യം

●       പുരാവൃത്തം

ഭൂതവർത്തമാനകാലങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള മനുഷ്യാനുഭവങ്ങളുടെ അന്വേഷണത്തെ നമ്മൾ ചരിത്രം എന്ന് വ്യവഹരിച്ചു വരുന്നു. ചരിത്രം എഴുതപ്പെടുന്നത് ചരിത്രകാരന്റെ വിശ്വാസങ്ങളും മനോധർമ്മങ്ങളും ഊഹങ്ങളുമനുസരിച്ചാകുന്നു എന്നത് പരമ്പരാഗതചരിത്രരചനയുടെ വലിയ പോരായ്മയാണ്. ഇവിടെ മുഖ്യധാരയിൽ ഇടം ലഭിക്കാത പോകുന്നവർ ചരിത്രത്തിന് പുറത്താകുന്നു. പലപ്പോഴും  ചരിത്രം അപൂർണ്ണമാകുന്നത് ബോധപൂർവ്വമായ തമസ്കരണങ്ങളിലൂടെയാണ്. ബൃഹദാഖ്യാനങ്ങളിൽ വേണ്ടത്ര പ്രതിനിധാനം കിട്ടാതെ പോയ ജനതയുടെ സ്വത്വമന്വേഷിക്കുകയാണ് സാംസ്കാരികചരിത്രരചനയുടെ ലക്ഷ്യം. അത്തരമൊന്നാണ് ഇവിടുത്തെ നാട്ടുവൈദ്യപാരമ്പര്യം. ഓരോ കാലഘട്ടത്തിലും മനുഷ്യൻ ആർജ്ജിച്ചെടുത്ത അനുഭവങ്ങളുടെ ആകെത്തുകയാണ് വിജ്ഞാനം. ഓരോ പ്രദേശത്തും വിജ്ഞാനം അതിന്റെ തനത് രൂപത്തിൽ നിലനിൽക്കു ന്നുണ്ട്. പ്രകൃതിയോടിണങ്ങി ജീവിതമാരംഭിച്ച മനുഷ്യന്റെ എല്ലാവിധ ശാരീരിക അസ്വസ്ഥതകൾക്കും പ്രകൃതിതന്നെ ഉത്തരം നൽകിയിരുന്നു. രോഗത്തിന് മരുന്നായും ശരീരത്തിന് ഭക്ഷണമായും അവ നമ്മൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി.

രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടാത്ത അറിവുകൾ വാമൊഴിയിലൂടെ കൈമാറിവന്നു. പ്രകൃതിയോടും സാമൂഹ്യജീവിതത്തോടും സാമാന്യജനം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്ന വീക്ഷണവും അവരുടെ അറിവനുഭവങ്ങളും, നാടോടിപ്പാട്ടുകളായും പഴഞ്ചൊല്ലുകളായും കടങ്കഥകളായും ഐതിഹ്യങ്ങളും പുരാവൃത്തങ്ങളുമായുമെല്ലാം വാമൊഴിയുടെ നാനാർത്ഥങ്ങളിലൂടെ തലമുറകൾ ഉപയോഗിച്ചു എന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഓരോ കാലഘട്ടവും തങ്ങളുടെ ഭാവനയ്ക്കും ബോധ്യങ്ങൾക്കുമനുസരിച്ച് പരിവർത്തനങ്ങളോടെ ഈ ദൗത്യം തുടർന്നു. 

സംഭവ്യവും അസംഭവ്യമായ കഥകളെ കോർത്തിണക്കി വിശ്വസനീയമായ രീതിയിൽ അവതരിപ്പിക്കുകയും മനുഷ്യചരിത്രത്തിൽ സംഭവിച്ചത് എന്ന പ്രതീതി വളർത്തുകയും ചെയ്യുന്ന വാമൊഴിയാണ് ഐതിഹ്യങ്ങൾ എന്നതുകൊണ്ട് പൊതുവേ അർത്ഥമാക്കുന്നത്. ഓരോ കാലഘട്ടവും അതിന്റെ സാമൂഹിക വീക്ഷണവ്യതിരിക്തതയ്ക്കനുസരിച്ച് മിനുക്കിപിടിപ്പിച്ച അതിശയോക്തിയുടെ മൂടുപടം തുടച്ചു മാറ്റിയാൽ തെളിഞ്ഞുവരുന്നത് സാംസ്കാരികചരിത്ര രചനയ്ക്കുപയുക്തമായ ഉപാദാനങ്ങളായിരിക്കും. ഈ ചരിത്രാംശം തന്നെയാണ് ഐതിഹ്യങ്ങളെ പുരാവൃത്തങ്ങളിൽനിന്നും വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നതും. ദൈവികാംശമുള്ള അമാനുഷിക കഥാപാത്രങ്ങളാണ് പുരാവൃത്തങ്ങളുടേതെങ്കിൽ മാനുഷികമെങ്കിലും അതിശയകരമായത് എന്ന പ്രതീതിയാണ് ഐതിഹ്യങ്ങൾ നൽകുന്നത്.

അമ്മൂമ്മവൈദ്യം

അനുഭവം നൽകിയ അറിവുകളിലൂടെയാണ് ഔഷധങ്ങളെ മനുഷ്യൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. ഈ അറിവുകൾ തലമുറകളിലൂടെ കൈമാറി വന്ന് ‘അമ്മൂമ്മവൈദ്യ’ മായി ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഗൃഹവൈദ്യമെന്നും പാരമ്പര്യവൈദ്യമെന്നുമെല്ലാം അറിയപ്പെട്ട നാടോടിവൈദ്യം ആധുനിക വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിലെ കടന്നുകയറ്റത്തിനിടയിലും അടിപതറാതെ നിലനിൽക്കുന്നു.

വൈദ്യമെന്നത് അന്യമായ ഒരറിവായിരുന്നില്ല; നാട്ടറിവ് തന്നെയായിരുന്നു. തൊടിയിലെ മുക്കുറ്റിയും മുത്തങ്ങയും കുറുന്തോട്ടിയും മാത്രമല്ല നന്ത്യാർവട്ടവും ചെമ്പരത്തിയും തുളസിയുമടക്കം നമുക്ക് ഔഷധങ്ങളാണ്. പനിയും തലവേദനയും വയറു വേദനയും നീർക്കെട്ടും തുടങ്ങി ചെറിയ മുറിവും പ്രാണീവിഷബാധയുമടക്കമുള്ള രോഗങ്ങൾക്ക് ഈ അമ്മൂമ ചികിത്സ വീട്ടിൽത്തന്നെ ചെയ്യുന്നു. ചുക്ക് കാപ്പിയും തുളസിനീരും പനിക്കൂർക്കയും മുത്തങ്ങകഷായവും ആടലോടക പ്രയോഗവും തുടങ്ങി നമ്മുടെ മുതിർന്ന തലമുറയുടെ നാട്ടറിവുകൾ വൈവിധ്യപൂർണ്ണമാണ്. അണുനാശനശേഷിയുള്ള (antiseptic) മുക്കുറ്റിയും പുളിയിലയും അവരുടെ തിരിച്ചറിവുകളാണ്. ആചാരനുഷ്ഠാനങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളും ചികിത്സാരീതികളുമെല്ലാം വാമൊഴിയുടെ സത്ഫലങ്ങൾ അനുഭവിച്ചു വരുന്നു. പാരമ്പര്യമായ അറിവിന്റെ സംഭരണവും വിതരണവും തന്നെയാണ് ഇവിടെ സാധ്യമാകുന്നത്.                                               മൂക്ക് വെള്ളം ചുക്കു വെള്ളത്തിനാലെ                                               കണ്ണിൽ കുരുവിന് കൈവിരൽ മരുന്ന്                                               ദുഷ്ടുനില്ക്കേ വ്രണമുണക്കരുത്                                               ഉപവാസം ജ്വരത്തിങ്കലുപകാരം                                               കുറുന്തോട്ടിക്കും വാതമോതുടങ്ങിയവ ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ മാത്രം. ‘മുറിവൈദ്യൻ ആളെക്കൊല്ലു’മെന്നും ‘മാറാൻ തേച്ചത് വ്രണമാകരുത്’ എന്നും കൂടി ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് നമ്മുടെ നാട്ടുചൊല്ലുകൾ. ഓരോ ഭൂപ്രദേശവും അവിടങ്ങളിൽ ലഭ്യമായ പച്ചമരുന്നുകൾ ചേർത്ത് ഔഷധക്കൂട്ടുകളും ഒറ്റമൂലികളും കണ്ടെത്തുന്നു. പ്രദേശികമായ അവയുടെ പേരുകളും വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും. കാലത്തിനും ദേശത്തിനും ശാരീരികാവസ്ഥതകൾക്കും അനുസരിച്ചാണ് ഔഷധപ്രയോഗങ്ങൾ എന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ്. 

ഭക്ഷണവും മരുന്നും

ആരോഗ്യത്തിലും രോഗശമനത്തിലും ആഹാരത്തിനുള്ള പങ്ക് പ്രധാനമാണ്. ഭക്ഷണം തന്നെ മരുന്നാക്കി മാറ്റുന്ന രീതി നമുക്കുണ്ട്. ഇഞ്ചിയും മഞ്ഞളും കറിവേപ്പിലയും നമ്മുടെ കറിക്കൂട്ടുകളിൽ മുഖ്യഘടകങ്ങളാകുന്നത് ദഹനപ്രക്രിയയിൽ അവയുടെ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞതുകൊണ്ട് തന്നെയാണ്.

അന്നബലം പ്രാണബലംഅത്താഴം അത്തിപ്പഴത്തോളംഅജീർണ്ണിക്കശനം വിഷം

എന്നെല്ലാം നമ്മുടെ പൂർവികർ ഓർമ്മപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു. പഴുത്ത മാവിലകൊണ്ട് പല്ലുതേച്ചാൽ പുഴുത്ത വായും നാറുകില്ലായെന്നും, അത്താഴമുണ്ടാൽ അരക്കാതം നടക്കണം മുത്താഴം എങ്കിൽ മുള്ളേലും ശയിക്കണം എന്നും മറ്റും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ദൈനംദിനചര്യകളിലും ഇത്തരം പഴമൊഴികൾ ഇടപെടുന്നുണ്ട്.       ഓരോ ഭൂപ്രദേശവും അവിടങ്ങളിൽ ലഭ്യമായ പച്ചമരുന്നുകൾ ചേർത്ത് ഔഷധക്കൂട്ടുകളും ഒറ്റമൂലികളും കണ്ടെത്തുന്നു. പ്രദേശികമായ അവയുടെ പേരുകളും വ്യത്യസ്തമായിരിക്കും. കാലത്തിനും ദേശത്തിനും ശാരീരികാവസ്ഥകൾക്കും അനുസരിച്ചാണ് ഔഷധപ്രയോഗങ്ങൾ എന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഓരോ കാലാവസ്ഥയും അതിനനുയോജ്യമായ പ്രകൃതി വിഭവങ്ങളാണ് നമുക്ക് നൽകുന്നത്.  തണുപ്പിൽ തൈര് കഴിക്കരുതെന്നും  ചൂടിൽ മാംസാഹാരങ്ങൾ ഒഴിവാക്കേണ്ടതുണ്ട് എന്നും കർക്കടകത്തിൽ പത്തില കഴിക്കേണം എന്നതുമെല്ലാം ഈ തിരിച്ചറിവിന്റെ ഭാഗമാണ്. താള്, തകര, പയറ്, ചീര, മത്തൻ, കുമ്പളം, ചേന, ചേമ്പ്, മുരിങ്ങ, ആനക്കൊടിത്തൂവ തുടങ്ങി ഇലക്കറികളാൽ സമ്പന്നമാകുന്നു പഞ്ഞ കർക്കിടകം. രോഗാതുരമായ കർക്കിടകമാസം ഔഷധസേവയ്ക്കായി മാറ്റി വയ്ക്കുന്നതും നാട്ടുചികിത്സയുടെ തിരിച്ചറിവുകളാണ്. വേനലിൽ ശരീരതാപനില സമതുലിതാവസ്ഥയിൽ നിലനിർത്തുന്നതിൽ ചക്കയും മാങ്ങയും വഹിക്കുന്ന പങ്ക് ചെറുതല്ല.

മരുന്നും മന്ത്രവും

നാടോടി ചികിത്സാരീതിയെ പ്രാകൃതികം എന്നും അഭൗമം എന്നും രണ്ടായി തിരിക്കാം എന്ന് ഡോ. രാഘവൻ പയ്യനാട് ഫോക് ലോർ എന്ന കൃതിയിൽ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു(2014:375). പ്രാകൃതിക ചികിത്സ മരുന്നിനെ ആശ്രയിയ്ക്കുന്ന രീതിയാണ്. അഭൗമത്തിനെ മാന്ത്രികം എന്നും മതപരം എന്നും രണ്ടായി തിരിക്കുന്നു അദ്ദേഹം. മരുന്നും മന്ത്രവും എന്ന് ചേർത്ത് പറയുന്ന ഒരു ശൈലി തന്നെ ഭാഷയിലുണ്ട്. മന്ത്രതന്ത്രാദികളുടെ അകമ്പടിയോടെയുള്ള ഔഷധപ്രയോഗങ്ങളാണ് ഇത്തരം ശൈലിക്ക് കാരണമാകുന്നത്. മരുന്നിനൊപ്പം ഈശ്വരാനുഗ്രഹവും എന്ന ചിന്ത ഏതുകാലത്തും സജീവമാണ്. കണ്ണേറ് തട്ടിയാൽ ഉഴിഞ്ഞിടുന്നതും കരയുന്ന കുഞ്ഞിനെ കയ്യിലെടുത്തു മന്ത്രം ജപിച്ചു ഊതുന്നതും നാവുദോഷം വരാതിരിക്കാൻ കുഞ്ഞിന്റെ കവിളിൽ കറുത്ത പൊട്ടുതൊടുന്നതുമെല്ലാം പലതരം വിശ്വാസങ്ങളുടെ ഭാഗമാണ്. “മന്ത്രവാദം ചികിത്സയ്ക്കുള്ള മാർഗ്ഗമായിത്തന്നെ ഉപയോഗിച്ചു. പലതരത്തിലുള്ള ഞരമ്പ് രോഗങ്ങൾ, മസ്തിഷ്ക രോഗങ്ങൾ, മനോരോഗങ്ങൾ എന്നിവ ബാധകളായി കണക്കാക്കി മന്ത്രവാദത്തിന് വിധേയരാക്കിയിരുന്നു. കൈവിഷം ചർദ്ദിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു മറ്റൊരു രീതി. വൈദ്യൻമാർ തങ്ങളുടെ കഴിവുകൾക്ക് ദൈവികമായ പിൻബലം നേടുകയും പതിവായിരുന്നു. ഏതെങ്കിലും ആരാധനാമൂർത്തിയെ വൈദ്യന്മാർ സേവിച്ച് പ്രത്യക്ഷമാക്കിയെന്നുള്ള കഥകൾ ഇതിന്റെ ഫലമാണ്. മൃഗവൈദ്യം വിഷവൈദ്യം എന്നിവയിൽ പ്രാവീണ്യമുള്ളവരും ഉണ്ടായിരുന്നു” എന്ന് കെ.എൻ. ഗണേഷ് അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു(1997: 275). ശാസ്ത്രീയതത്വം  എന്നതിനേക്കാൾ മന്ത്രവാദത്തോടുള്ള ഉറച്ചവിശ്വാസം അത്ഭുതങ്ങൾക്ക് കാരണമായേക്കാം. നിനക്ക് വിശ്വാസമുണ്ടെങ്കിൽ മരിച്ചവർ ജീവിക്കും എന്ന ബൈബിൾ പരാമർശം ശ്രദ്ധേയമാണ്. 1951 ൽ ഇരിങ്ങാലക്കുടയിൽ വസൂരിരോഗം പടർന്നു പിടിച്ചു. രോഗബാധിതരെ ജീവനോടെതന്നെ കുന്നിൻമുകളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചുപോകുന്ന ഘട്ടമുണ്ടായി. വസൂരി രോഗം വിതറുന്ന യക്ഷിയുടെയും അവരെ ഭയപ്പെടുത്തി ഓടിക്കാനെത്തുന്ന സെബസ്ത്യാനോസ് പുണ്യവാളന്റെയും കഥ അമ്മാമ പറഞ്ഞു കേട്ടതായി ഇന്നസെന്റ് തന്റെ ആത്മകഥയിൽ സ്മരിക്കുന്നുണ്ട്(2008:31). രോഗ ബാധകളിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കുന്ന സെബസ്ത്യാനോസിന്റെ അമ്പ് തിരുന്നാൾ ആലോഷിക്കുന്നതും ഇത്തരം വിശ്വാസങ്ങളുടെ തുടർച്ച തന്നെ.“അനുഷ്ഠാനവിശുദ്ധിയോടെ സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന പരിസ്ഥിതിയും അതിനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്ന ചൂഷണമില്ലാത്ത മനശ്ശാസ്ത്രവും എല്ലാകാലത്തും നാടോടിവൈദ്യത്തിന്റെ ശക്തിയും സൗന്ദര്യവുമായിരുന്നു. മിതവ്യയവും ലാളിത്യവും ഒത്തുചേർന്ന പാർശ്വഫലങ്ങളില്ലാത്ത ആരോഗ്യ സംരക്ഷണമാർഗ്ഗം കൂടിയാണ് നാടോടിവൈദ്യം”എന്ന് ഡോ. എൻ. അജിത് കുമാർ വിലയിരുത്തുന്നു( 2013: 1393).

രോഗത്തേക്കാൾ ശക്തമാണ് രോഗഭീതി. ഇതില്ലായ്മ ചെയ്യുന്നതിന് മന്ത്രതന്ത്രങ്ങളിൽ ഉള്ള വിശ്വാസം സഹായകമാകുന്നു. മരുന്നിന് കഴിയാത്തത് ഈശ്വരന് കഴിയുമെന്ന വിശ്വാസം രോഗിയുടെ മനോബലം വർദ്ധിക്കുന്നതിന് കാരണമാകും. താൻ പാതി ദൈവം പാതി എന്ന ചിന്തയിൽ മരുന്നും മന്ത്രവാദവും ഒരുമിച്ചു ചേരുന്നു. ആ അർത്ഥത്തിൽ ആദ്യകാലങ്ങളിലെ മന:ശാസ്ത്രജ്ഞനായിരുന്നിരിക്കണം മന്ത്രവാദി. സർപ്പാരാധനയിലും വിഷചികിത്സയിലുമെല്ലാം ഇത്തരം  ചിന്തകൾ പ്രസക്തമാണ്. പാമ്പ് കടിയേൽക്കുമ്പോൾ ഭയം കൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന ആഘാതം മരണകാരണമാവുമത്രേ. പരിചയസമ്പന്നനായ മന്ത്രവാദിക്ക് ഈ ഭയത്തെ ഇല്ലാതാക്കാൻ സാധിച്ചേക്കും.

നാട്ടുവൈദ്യൻമാർ

അമ്മൂമ്മ ചികിൽസക്ക് അനുഗതമായി വന്നവരാണ് നാട്ടുവൈദ്യൻമാർ. പഠനങ്ങളുടെ പിൻബലമില്ലാതെ തന്നെ പാരമ്പര്യമായി കൈമാറി വന്ന അറിവുകളും ഒറ്റമൂലി പ്രയോഗങ്ങളുംകൊണ്ട് പ്രസിദ്ധരായ വിഷവൈദ്യന്മാരും ബാലചികിത്സകരും മർമ്മാണി ചികിത്സകരുമുണ്ട് നമ്മുടെ നാട്ടിൻപുറങ്ങളിൽ. പ്രാചീന ചികിത്സാഗ്രന്ഥങ്ങളും ഇവരിൽ ചിലർക്കെങ്കിലും സഹായമായിരുന്നു. കാലത്തിന്റെ അവഗണനകൾ മറികടന്നുകൊണ്ട് വളരെ ചുരുക്കം നാട്ടുവൈദ്യന്മാരാണ് ഇന്ന് ഇവിടങ്ങളിൽ ഉള്ളത്. അവരിൽ തന്നെ പുതിയ തലമുറ ആയുർവേദഗ്രന്ഥങ്ങളുടെയും അക്കാദമിക് പഠനങ്ങളുടെയും സഹായത്തോടെ പുതിയ കാലത്തിന്റെ ശാരീരിക അസ്വാസ്ഥ്യങ്ങളെ പ്രതിരോധിച്ചു കൊണ്ട് നിലനിൽക്കുന്നവരാണ്.

നാടോടി വൈദ്യത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി കേരളത്തിൽ പ്രചാരത്തിലിരുന്ന ആയുർവ്വേദരീതിയെ ജനകീയവൈദ്യം എന്ന് വിളിക്കാമെന്ന് രാഘവൻ പയ്യനാട് അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. കാര്യകാരണയുക്തമായ ശാസ്ത്രത്തെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയുള്ള ഈ രീതി അലോപ്പതി പ്രചാരത്തിൽ വന്നതിനുശേഷം നാട്ടുവൈദ്യം എന്ന പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. നാടുനീങ്ങിയ ഒരുവംശമാണ് നാട്ടുവൈദ്യന്മാർ എന്ന് ഇരിങ്ങാലക്കുടക്കാരനായ കെ. വി. രാമനാഥൻ തന്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പിൽ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു, “പാരമ്പര്യമായി ലഭിച്ച അറിവിന്റെ ബലത്തിൽ ചികിത്സ നടത്തിയിരുന്ന ഈ വൈദ്യന്മാരുടെ കൈവശം ഒരുപാട് ഒറ്റമൂലികളുണ്ടായിരുന്നു. ഒരുപാടു പ്രയോഗങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. അവരധികവും അടിയാളവർഗ്ഗത്തിൽ പെട്ടവരായിരുന്നു. ചിലർ വൈദ്യത്തിനുപുറമേ മന്ത്രവാദവും ആഭിചാരവുമൊക്കെ കൈമുതലാക്കിയിരുന്നു”(2009:20). ഇത്തരം അറിവുകളിൽ പലതും പാരമ്പര്യമായി മാത്രം കൈമാറി വരികയും സ്വന്തം കുടുംബത്തിലെ പിൻതലമുറയ്ക്ക് മാത്രം ലഭ്യമാക്കപ്പെട്ട രഹസ്യവിജ്ഞാനമായി മാറുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. തൃശ്ശൂർ ജില്ലയിലെ രാപ്പാള് വേലൻ ജനങ്ങളുടെ വിശ്വാസം നേടിയെടുത്ത ബാല ചികിത്സകനായ നാട്ടുവൈദ്യനാണ്. ഓരോ പ്രദേശത്തും ഇത്തരം ചികിത്സകരുണ്ട്.

വേലസമുദായം

കേരളത്തിൽ മലയരും വണ്ണാൻമാരും പാരമ്പര്യ വൈദ്യത്തിൽ പ്രധാനികളായിരുന്നു. വേലർ വിഭാഗത്തിനാണ് ഇക്കാര്യത്തിൽ പ്രാമുഖ്യം. തൊഴിലിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ സമുദായങ്ങൾ രൂപപ്പെട്ടിരുന്ന സംഘകാലം മുതൽ തന്നെ വേലർ വൈദ്യവൃത്തി ചെയ്തിരുന്നതായി കരുതുന്നു. അത്രയും പാരമ്പര്യം തങ്ങളുടെ തൊഴിലിനുണ്ടെന്ന് വേലസമുദായക്കാരും വിശ്വസിക്കുന്നു.

ശിവപാർവ്വതി പുത്രനായ വേൽആയുധമായുള്ള സുബ്രഹ്മണ്യനിൽ നിന്നാണ് സമുദായോത്ഭവം എന്ന് പുരാവൃത്തം. ദൈവങ്ങളെക്കൂടി ചികിത്സിച്ച് സുഖപ്പെടുത്തുന്നവരത്രേ വേലൻമാർ. കാളിയും ദാരികനുമായുള്ള യുദ്ധത്തിൽ മുറിവേറ്റ കൊടുങ്ങല്ലൂരമ്മക്ക് ചികിത്സ നൽകുന്നത് വേലരാണ്. ഈ വിശ്വാസത്തിന്റെ ഭാഗമായി കൊടുങ്ങല്ലൂർകാവിലെ സ്ഥാനികളാകാനുള്ള അവകാശം വേലസമുദായക്കാർക്ക് ലഭിച്ചു.  അശ്വതി പൂജയ്ക്ക് നടയടക്കുന്നതിനു മുൻപേ വേലസമുദായത്തിൽപ്പെട്ട ‘പാലക്കാവേലൻ’ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പടിഞ്ഞാറെ നടയിലെത്തുന്നു. യുദ്ധം കഴിഞ്ഞ് വന്നിരിക്കുന്ന ദേവിയുടെ മുറിവുകൾ ചികിത്സിക്കുന്നതിനാണ് ഭിഷഗ്വരൻമാരായ വേലസമുദായത്തിലെ പാലക്കാവേലൻ അവകാശിയായി വന്നിരിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹം നിർദേശിക്കുന്ന അതിശക്തമായ മരുന്നുകളാണ് തൃച്ചന്ദനച്ചാർത്ത് പൂജയിലൂടെ അടികൾമാർ ദേവിക്ക് നൽകുന്നത്. താന്ത്രികമായ ആരാധനാ വിധികളാണ് ഈ പൂജയിലേത് എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ദേവിക്ക് ചാർത്താനുള്ള തൃച്ചന്ദനം രഹസ്യവിധിയുള്ള ഒരു മരുന്ന് കൂട്ടാണത്രേ. മരുന്നുകളുടെ ഈ രഹസ്യക്കൂട്ട്  കുന്നത്തുമഠം, മഠത്തിൽമഠം, നിലത്തുമഠം എന്നീ മഠങ്ങളിലെ കാരണവന്മാരായ അടികൾമാർക്ക് മാത്രമാണ് അറിയാവുന്നത് (2013: 11, 118) ഈ മരുന്ന് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞാൽ ദേവിയുടെ മുറിവുകൾ ഉടൻ ഉണങ്ങും എന്നാണ് വിശ്വാസം. അതോടുകൂടി ദേവിക്ക് ഏറ്റവും പ്രിയമായ ശാക് തേയ കർമ്മങ്ങളും നടത്തിവരുന്നു.

ദ്രാവിഡരുടെ പണ്ടത്തെ  പുരോഹിതൻമാരും വൈദ്യന്മാരും മാന്ത്രികൻമാരുമായിരുന്ന ഈ വേലൻമാർ തന്നെയാണ് പഴയ മലബാർ പ്രദേശത്ത് തെയ്യം, തിറ എന്നിവ കെട്ടിയാടുന്ന മണ്ണാന്മാർ എന്ന് കരുതുന്നു. കേരളത്തിലുടനീളം കണ്ടിരുന്ന പ്രാചീനമായ ഒരാചാരമാണ് വേലത്തി മാറ്റ്. നമ്പൂതിരി, നായർ, തീയ്യർ തുടങ്ങിയ വിഭാഗങ്ങളിൽ ചത്താലും, പെറ്റാലും ഋതുവായാലും അശുദ്ധം മാറുവാൻ മാറ്റുടുത്ത് കുളിക്കണം, ഓരോ സമുദായത്തിനും പ്രത്യേകം പ്രത്യേകം അലക്കുകാർ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും വേല സമുദായത്തിനു മാത്രമേ മാറ്റു നൽകുവാൻ അവകാശം ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. പണ്ടത്തെ വയറ്റാട്ടികളും വേല സമുദായത്തിലെ സ്ത്രീകൾ തന്നെയായിരുന്നു. സമൂഹത്തിൽ സമുന്നതമായ സ്ഥാനമാണ് വേലർക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നതെന്ന് ഇത്തരം പല ഇടങ്ങളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാനാകും. തൊട്ടുകൂടായ്മ കൊടികുത്തിവാണിരുന്ന ഘട്ടത്തിലും കേരളത്തിൽ വേലസമുദായത്തിനുണ്ടായിരുന്ന സ്ഥാനം ഇതിൽനിന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്.

സാധാരണഗതിയിൽ ജനങ്ങളുടെ ഇടയിൽ പുരോഹിതവർഗ്ഗത്തിന് സ്വാധീനം കൂടുമല്ലോ അവർ വൈദ്യവൃത്തിക്കാരും കൂടിയായാൽ പിന്നെ പറയേണ്ടതുമില്ലല്ലോ. അങ്ങിനെ സ്വാധീനമുള്ള ഇവർ ആര്യവൽക്കരണത്തെ ചെറുക്കുന്നതിന് മുൻപന്തിയിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം. ആര്യവൽക്കരണത്തോടുകൂടി കരുത്താർജ്ജിച്ച് സവർണ്ണർ ഇവരെ അധ:സ്ഥിതരാക്കിയതിൽ അത്ഭുതത്തിനവകാശമില്ലല്ലോ. എങ്കിലും പൗരോഹിത്യവും വൈദ്യവും ആയുധവിദ്യയിൽ ആശായ്മ സ്ഥാനവും കൂടിക്കലർന്ന ഒരു സമുദായത്തെ അപ്പാടെ നിരാകരിക്കാൻ വിഷമം ഉള്ളതുകൊണ്ട് അവർക്കുണ്ടായിരുന്ന ചില അവകാശാധികാരങ്ങൾ അല്പാൽപം വികലമാക്കി എങ്കിലും നിലനിർത്തി ജനസാമാന്യത്തിന്റെ എതിർപ്പിനെ ലഘൂകരിക്കുകയും ചെയ്തതായി കാണാവുന്നതാണ്. അതിന്റെ അനന്തരഫലങ്ങൾ ആണ് സമൂഹത്തിലും പല ക്ഷേത്രങ്ങളിലും അവർക്കുള്ള അവകാശങ്ങളും മറ്റും എന്ന് ഡോ. വി. ആർ. ചന്ദ്രൻ വിലയിരുത്തുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്( 2015: 119, 120 ). ഈ സമുദായത്തിലെ പാലക്കാവേലന് കൊടുങ്ങല്ലൂർ ക്ഷേത്രത്തിൽ ചടങ്ങുകൾ നടത്തുന്നതിനുള്ള അവകാശങ്ങൾ കൊടുത്തു കാണുന്നതിൽനിന്നും ഒരു കാലത്ത് ഈ പുരോഹിതവർഗ്ഗം തന്നെയായിരുന്നില്ലേ ഇവിടെ പൂജാദികർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തിരുന്നതെന്നും സംശയിക്കാവുന്നതാണ് എന്ന് അദ്ദേഹം അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. ശബരിമലയിലും അമ്പലപ്പുഴ ശ്രീകൃഷ്ണ ക്ഷേത്രത്തിലുമെല്ലാം സമാനമായ ചടങ്ങുകളുണ്ട്. പാലാഴി മഥനം കഴിഞ്ഞു ക്ഷീണിതനായ മഹാവിഷ്ണുവിനെ ചികിത്സിക്കാനായി വേലന്റെയും വേല സ്ത്രീയുടെയും വേഷത്തിൽ വന്ന പാർവ്വതീപരമേശ്വരന്മാരുടെ പിന്തുടർച്ചക്കാരാണ് വേലസമുദായം എന്നും ഐതിഹ്യമുണ്ട് . വൈദ്യത്തോടൊപ്പം മാന്ത്രികവും ചെയ്യുന്ന രീതി ഇവർക്കുണ്ട്.

ഐതിഹ്യങ്ങളും പുരാവൃത്തങ്ങളും

കേരളത്തിലെ ആരാധനാലയങ്ങളിലെ വഴിപാടുകളിൽ ഏറിയ പങ്കും രോഗനിവാരണ പ്രാർത്ഥനയോടെ നടത്തുന്നതു തന്നെ. ചില വിശ്വാസങ്ങൾക്ക് പിൻബലം നൽകുന്ന ഐതിഹ്യങ്ങളും പുരാവൃത്തങ്ങളും പ്രചാരത്തിൽ ഉണ്ടാകും. അത്തരത്തിലുള്ള വളരെ പ്രബലമായ ഒരു വിശ്വാസമാണ് വസൂരിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുള്ളത്.  ഹൈന്ദവവിശ്വാസികൾ പ്രധാനമായും വസൂരിമാലയെ ആരാധിക്കുന്നത് കൊടുങ്ങല്ലൂരിലെ ശ്രീ കുരുംബ ഭഗവതി ക്ഷേത്രത്തിലാണ്. മാരിയമ്മയാണ് വസൂരിയുടെ ദേവത എന്ന വിശ്വാസം പ്രബലമാണ്. ശ്രീകുറുമ്പ എന്ന പ്രാദേശിക ഭേദത്തോടെ അറിയപ്പെടുന്ന ഈ ദേവതയെക്കുറിച്ച് വ്യത്യസ്ത പുരാവൃത്തങ്ങൾ ഡോ. രാഘവൻപയ്യനാട് ഫോക് ലോർ എന്ന കൃതിയിൽ പ്രതിപാദിക്കുന്നു(2014:376). ക്ഷേത്രത്തിനു പുറത്ത് പടിഞ്ഞാറെ നടയിൽ മറ്റൊരു പ്രതിഷ്ഠയാണ് വസൂരിമാലയുടേത്. നാല് ചുവരുകളോടുകൂടി മേൽക്കൂരയില്ലാത്ത ഈ പ്രതിഷ്ഠയ്ക്ക് വടക്കോട്ടാണ് ദർശനം. കൊടുങ്ങല്ലൂർ ക്ഷേത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ‘ഗുരുതി’ നടക്കുന്നത് ഇവിടെയാണ്. ദാരികപത്നിയായ മനോദരി ഭർതൃരക്ഷയ്ക്കായി ശിവനെ തപസ്സനുഷ്ഠിച്ചെങ്കിലും പാർവ്വതിയാണ് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് തന്റെ വിയർപ്പുത്തുള്ളികൾ വരമായി നൽകുന്നത്. തിരിച്ചെത്തുന്ന മനോദരി ദാരിക ശിരസ്സുമായി കാളി നിൽക്കുന്ന കാഴ്ചയാണ് കാണുന്നത്. കോപാവേശത്താൽ പാർവതി പ്രസാദിച്ചു നൽകിയ വിയർപ്പുതുള്ളികൾ കാളിയുടെ ദേഹത്തേക്ക് എറിയുകയും ഉടനെ അത് വസൂരിയായി പരിണമിക്കുകയും ചെയ്തു. കാളിയുടെ വിഷമവൃത്തം കണ്ട് ശിവൻ കർണ്ണത്തിൽനിന്നും ഘണ്ഡാകർണ്ണനെ സൃഷ്ടിച്ച് വസൂരി നക്കിത്തുടക്കുവാൻ കൽപ്പിക്കുന്നു. രോഗവിമുക്തയായ കാളി മനോദരിയെ ശിക്ഷിക്കുന്നു. ഉത്തരകേരളത്തിൽ പാണസമുദായക്കാർ തെയ്യം ആടുവാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന തോറ്റം പാട്ടുകളിലൊന്നിൽ ഇങ്ങനെ പരാമർശിക്കുന്നു,                                               ശ്രീമഹാദേവൻ തന്റെ മൂന്നാം തൃക്കണ്ണന്നോ                                               പൊട്ടി പിറന്നവളോ ഭഗവതിയോ                                               എവിടന്നു ഭഗവതി നിങ്ങളോ പിറന്നുദിച്ചോ                                               എവിടുന്നു ഭഗവതി നിങ്ങളോ മെയ് വളരുന്നോ                                               കൊടുങ്ങല്ലൂർ കാവുന്നല്ലേ പിറന്നുദിക്കുന്നു                                               വടക്ക് ശ്രീ പോർക്കൊല്ലിക്കാവാലെ മെയ് വളരുന്നു

ഇവിടെ വസൂരിമാലയുടെ പ്രധാന ആരാധനാ കേന്ദ്രമാണ് കൊടുങ്ങല്ലൂർ എന്ന്  പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്(വി.ആർ. ചന്ദ്രൻ, 2015: 28).

                                               കൂടൽമാണിക്യദേവന് തുലാമാസത്തിലെ തിരുവോണദിവസം പുത്തരിനിവേദ്യം കഴിഞ്ഞാൽ പിറ്റേന്ന് മുക്കുടി നിവേദ്യമാണ്. ഉദരരോഗങ്ങൾക്ക് ഫലപ്രദമായ ഔഷധമാണ് മുക്കുടിനിവേദ്യം എന്ന് വിശ്വാസികൾ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. പാരമ്പര്യമായി കുട്ടഞ്ചേരിമൂസ്സുമാരാണ് ഇത് പാകം ചെയ്യുന്നത്. അഷ്ടവൈദ്യന്മാരിൽ പ്രമുഖസ്ഥാനമാണ് കുട്ടഞ്ചേരി മൂസ്സുുമാർക്കുള്ളത്. കൊച്ചിരാജാവിന്റെ ആസ്ഥാനവൈദ്യനും ഇദ്ദേഹം തന്നെയായിരുന്നു.

ഇരിങ്ങാലക്കുട കൂടൽമാണിക്യക്ഷേത്രത്തിൽ മുക്കുടി നിവേദ്യമുണ്ടാക്കാനുള്ള അവകാശം കുട്ടഞ്ചേരി മൂസ്സുമാർക്ക് ദേവൻ നേരിട്ട് നൽകിയതാണെന്ന് സ്ഥാപിക്കുന്ന ഐതിഹ്യത്തെക്കുറിച്ച് കൊട്ടാരത്തിൽ ശങ്കുണ്ണി രേഖപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്(2008: 561). ഒരു ദിവസം, കുട്ടഞ്ചേരി മൂസ്സ് തെക്കെവിടെയോ പോകുന്ന വഴിയിൽ രാത്രിയിൽ ഇരിങ്ങാലക്കുട വടക്കുവശത്തുള്ള പാടത്തെത്തി. നിലാവുള്ള ആ രാത്രിയിൽ മൂസ്സ് കടന്നു പോയവഴിയിലിരുന്ന് ഒരാൾ വിശേഷങ്ങൾ ചോദിച്ചറിഞ്ഞതിനുശേഷം, ഇന്ന് പുത്തരി ചോറുണ്ടതുകൊണ്ട്  വയറ്റിൽ നല്ലസുഖമില്ലെന്നും അതിനാൽ ആവശ്യമായ മരുന്നുകൾ നാളെ രാവിലെ ബ്രാഹ്മണരെകൊണ്ട് അരപ്പിച്ച് കൂടൽമാണിക്യസ്വാമിയുടെ നടയിൽ വയ്ക്കണം എന്നും, എന്നെ അവിടെ കണ്ടില്ലെങ്കിലും ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ടെന്ന് തന്നെ വിശ്വസിച്ചു കൊള്ളണം എന്നും പറഞ്ഞ് അദൃശ്യനാവുന്നു. അതേ രാത്രിയിൽ തന്നെ കൂടൽമാണിക്യം ക്ഷേത്രത്തിലെ  മേൽശാന്തിയ്ക്കും മറ്റ് ജീവനക്കാർക്കും  ഒരു സ്വപ്നമുണ്ടായി. നാളെ രാവിലെ കുട്ടഞ്ചേരി മൂസ്സ് അരച്ചു കൊണ്ടുവരുന്ന മരുന്നുകൾ തിളപ്പിച്ച് മുക്കുടിയാക്കി നിവേദിക്കുക. പ്രതിഫലമായി മൂസ്സിന് ദേവസ്വത്തിൽനിന്ന് നൂറ്റൊന്ന്പറ നെല്ലു കൊടുക്കുകയും ഇതും പതിവു കണക്കിൽ ചേർത്തു കൊല്ലംതോറും പുത്തരിയുടെ പിറ്റേദിവസം മുക്കുടി നിവേദ്യം നടത്തുകയും ചെയ്യാനായിരുന്നു നിർദ്ദേശം. ദർശനം നൽകിയതും സ്വപ്നത്തിൽ വന്നതും ഭഗവാൻ തന്നെയെന്ന് കരുതിയ ക്ഷേത്രാധികാരികൾ ഈശ്വരേച്ഛ അനുസരിച്ചു. ഇന്നും കൂടൽമാണിക്യക്ഷേത്രത്തിൽ പുത്തരിയുടെ പിറ്റേന്ന് മുക്കുടിനിവേദ്യം നടത്തി വരികയും ഔഷധമായി ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. തൈരിനൊപ്പം ഗോമൂത്രവും പച്ചമരുന്നുകളുടെ രഹസ്യക്കൂട്ടും ചേർത്താണ് മുക്കുടി തയ്യാറാക്കുന്നത്. ഈ രഹസ്യക്കൂട്ട് കുട്ടഞ്ചേരി മൂസ്സുമാർക്ക് മാത്രമാണ് അറിവുള്ളത്. മരുന്നുകള്‍ പകുതി അരച്ച് കൂട്ടിയോജിപ്പിച്ചാണ് മൂസ് കൊണ്ടുവരുന്നത്. മുക്കുടി ദിവസം രാവിലെ നടതുറന്നശേഷം ദേവസ്വം കൊട്ടിലില്‍ വച്ച് മരുന്നുകള്‍ അമ്മിയിൽ മുഴുവനായി അരച്ചെടുക്കുന്നു. ഈ നിവേദ്യം പാളകൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ പാത്രത്തിലാക്കി ശംഖിന്റെയും കുത്തുവിളക്കിന്റെയും അകമ്പടിയോടെ ക്ഷേത്രത്തിലെത്തിക്കുന്നു. കുളമൺ മൂസതിനാണ് മുക്കുടി ഏറ്റുവാങ്ങി തിടപ്പള്ളിയില്‍ കൊടുക്കാനുള്ള അവകാശം. തിടപ്പള്ളിയില്‍ വച്ച് കീഴ്ശാന്തിക്കാര്‍ ഈ മരുന്ന് മോരില്‍ കലക്കി തിളപ്പിച്ച് മൺകുടുക്കകളിലാക്കി വയ്ക്കുന്നു. പിന്നീട് പൂജാസമയത്ത് ഈ മുക്കുടി നിവേദിക്കുകയും വിതരണം ചെയ്യുകയും ചെയ്യും. വലിയ ഭക്തജന തിരക്കാണ് ഈ സമയം ക്ഷേത്രത്തിലുണ്ടാവുക.

കൂടല്‍മാണിക്യം ക്ഷേത്രത്തില്‍ മാത്രം കണ്ടുവരുന്ന വഴുതനങ്ങാ നിവേദ്യവും ഉദരരോഗ ശമനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ് എന്നതു ശ്രദ്ധേയമാണ്. വഴുതനങ്ങ നുറുക്കി വരട്ടി ഉപ്പും നെയ്യും ചേര്‍ത്ത് തയ്യാറാക്കി നിവേദിക്കുന്നതാണ് വഴുതനങ്ങാ നിവേദ്യം. ഇതു കൂടല്‍മാണിക്യം ക്ഷേത്രത്തില്‍ മാത്രമേ ഉള്ളൂ. വയറുവേദനയുള്ള ഒരു ഭക്തന് ദേവന്‍ സ്വപ്നദര്‍ശനം നല്‍കുകയും നൂറ്റൊന്ന് വഴുതനങ്ങ പറിച്ച് നിവേദിച്ച് ആ നിവേദ്യം പ്രസാദമായി കഴിക്കാന്‍ ദേവന്‍ നിര്‍ദ്ദേശിച്ചതായും വിശ്വാസമുണ്ട്.

കേരളത്തിലെ ഒട്ടനവധി ക്ഷേത്രങ്ങളിലും മറ്റ് ആരാധനാലയങ്ങളിലും ഇത്തരം വിശ്വാസങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്. ജൈന- ബൗദ്ധ പ്രഭാവ കാലത്ത് ക്ഷേത്രങ്ങളോട് ചേർന്നു തന്നെ ചികിത്സാലയങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നത്രേ. രോഗ പ്രതിരോധങ്ങളെക്കുറിച്ച് ജനസാമാന്യത്തിന് വ്യക്തമായ ധാരണകളുണ്ട്. ഇത് ഭൗതികവും അഭൗതികവുമായ ബന്ധങ്ങളെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നവയുമാണ്. ഇവയെല്ലാം ചേർന്നാണ് സമൂഹമനുഷ്യന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതം രൂപപ്പെടുന്നത്.

                                               നാട്ടറിവുകൾ ഒരു പ്രദേശത്തിന്റെ സാംസ്കാരികചിത്രം തന്നെയാണ് പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നത്. മനുഷ്യർ തങ്ങളുടെ ജീവിതാനുഭവങ്ങളിൽ നിന്നും കണ്ടും കേട്ടും അനുഭവിച്ച നാട്ടറിവുകൾ സംസ്കാരപഠനങ്ങൾക്ക് മുതൽക്കൂട്ടാണ്. സാമ്പ്രദായികചരിത്രങ്ങളും ഗവേഷണസ്ഥാപനങ്ങളും അവഗണിച്ച ജൈവിക പരിസരമാണ് നാട്ടറിവിന്റേത്. ഒരു പ്രദേശത്തെ മണ്ണിനെയും സസ്യജാലങ്ങളെയും ജലവിനിയോഗത്തെയുമെല്ലാം കൃത്യമായി തൊട്ടറിഞ്ഞവരാണ് ആ പ്രദേശവാസികൾ. ഇവയോരോന്നും പ്രത്യേകം പ്രത്യേകം എടുത്ത് പഠനവിധേയമാക്കുന്നത് പ്രാദേശിക പഠനത്തിന്റെയും നാട്ടറിവിന്റെയും മേഖലയിൽ വലിയ മുതൽക്കൂട്ടായിരിക്കും.

ഗ്രന്ഥസൂചി

1. അജിത്ത് കുമാർ എൻ.  2013 നാട്ടുവൈദ്യം, കേരള സംസ്കാരപഠനങ്ങൾ, പന്മന രാമചന്ദ്രൻ (എഡി.), കറന്റ് ബുക്സ്, കോട്ടയം.

2. ആദർശ് സി.                        2013 വിഭാവനകൾ വിനിമയങ്ങൾ കൊടുങ്ങല്ലൂരിന്റെ വ്യാവഹാരിക ഭൂമിശാസ്ത്രം, വള്ളത്തോൾ വിദ്യാപീഠം, ശുകപുരം, എടപ്പാൾ.

3. ഇന്നസെന്റ്     2008 ഞാൻ ഇന്നസെന്റ്, ഒലീവ് പബ്ലിക്കേഷൻ, കോഴിക്കോട്.

4.      ഗണേഷ് കെ.എൻ.     1997 കേരളത്തിന്റെ ഇന്നലെകൾ, സാംസ്കാരിക വകുപ്പ്, കേരള സർക്കാർ.

5. ചന്ദ്രൻ വി.ആർ.           2015 ശ്രീ കൊടുങ്ങല്ലൂരമ്മ ചരിത്രവും ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളും, അയ്യപ്പ സേവാസംഘം, കൊടുങ്ങല്ലൂർ.

6.      രാഘവൻ പയ്യനാട് (എഡി:)    2014 കേരള ഫോക്‌ലോർ, സമയം പബ്ലിക്കേഷൻസ്, കണ്ണൂർ

7. രാമനാഥൻ കെ.വി.           2009 ഓർമ്മയിലെ മണിമുഴക്കം, ഗ്രീൻ ബുക്സ്, തൃശ്ശൂർ.

8.      വിഷ്ണു നമ്പൂതിരി എം.വി.         2007 പുരാവൃത്തപഠനം, മാതൃഭൂമി ബുക്സ്, കോഴിക്കോട്.

9. ശങ്കുണ്ണി കൊട്ടാരത്തിൽ      2008 ഐതിഹ്യമാല, കറന്റ് ബുക്സ്, കോട്ടയം.