ഹീബ്രു ബൈബിളിന്റെ മലയാളം വിവർത്തനം: വിവർത്തനത്തിന്റെ വീക്ഷണത്തിൽ സാംസ്കാരിക വ്യത്യാസങ്ങളുടെ വിശകലനം

ലിയോ ഡബ്ല്യൂ. സൈമൺ

സംഗ്രഹം 

ബൈബിൾ വിവർത്തനം എന്നത് ഭാഷാപരമായ മാത്രമല്ല, സാംസ്കാരികമായ ഒരു സങ്കീർണ്ണമായ പ്രക്രിയയാണ്. പുരാതന ഹീബ്രു സംസ്കാരത്തിന്റെ ലോകത്ത് നിന്ന് ഇന്ത്യയുടെ തെക്ക്-പടിഞ്ഞാറ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന കേരളത്തിന്റെ സംസ്കാരിക പശ്ചാത്തലത്തിലേക്കുള്ള ഈ യാത്ര, വിവർത്തകന് ധാരാളം വെല്ലുവിളികൾ മുമ്പിൽവെക്കുന്നു. ഈ ലേഖനം ഹീബ്രു ബൈബിളിന്റെ മലയാളം വിവർത്തനങ്ങളെ, പ്രത്യേകിച്ച് സാംസ്കാരിക വ്യത്യാസങ്ങളുടെ വീക്ഷണത്തിൽ നിന്ന് വിശകലനം ചെയ്യുന്നു. പുരാതന ഇസ്രായേല്യ സംസ്കാരത്തിലെ പ്രത്യേക ആശയങ്ങൾ, രൂപകങ്ങൾ, സാമൂഹ്യ-ചരിത്രപരമായ സന്ദർഭങ്ങൾ എന്നിവ ഒരു ഇടക്കാലയളവിലൂടെയോ സാംസ്കാരിക സമീകരണത്തിലൂടെയോ എങ്ങനെ മലയാളി വാചകത്തിലേക്ക് മാറ്റിസ്ഥാപിക്കപ്പെടുന്നു എന്ന് ഈ പ്രബന്ധം പരിശോധിക്കുന്നു. പ്രകൃതിദത്തമായ പരിസ്ഥിതി, സാമൂഹിക ഘടനകൾ, മതപരമായ ആചാരങ്ങൾ, ഭാഷാശൈലികപ്രയോഗങ്ങൾഎന്നിവയിലെ വ്യത്യാസങ്ങൾ വിവർത്തന തന്ത്രങ്ങളെ എങ്ങനെ സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്നതാണ് ഇതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം. ലക്ഷ്യഭാഷയായ മലയാളത്തിന്റെ സംസ്കാരിക ചട്ടക്കൂടിനുള്ളിൽ സ്രോതസ്സ് വാചകത്തിന്റെ അർത്ഥവും പ്രസക്തിയും സംരക്ഷിക്കാനുള്ള വിവർത്തകന്റെ ശ്രമം ഇവിടെ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടുന്നു. യൂജിൻ നിഡയുടെ വിവർത്തന സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ഈ വിശകലനം നടത്തുന്നത്.

താക്കോൽപദങ്ങൾ: സാംസ്കാരിക വിവർത്തനം, ഹിബ്രു ബൈബിൾ, മലയാളം ബൈബിൾ വിവർത്തനം

ആമുഖം 

വിവർത്തനം എന്നത് രണ്ട് ഭാഷകൾ തമ്മിലുള്ള സംവാദം മാത്രമല്ല, രണ്ട് സംസ്കാരിക സാമ്രാജ്യങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ഒരു സംഘർഷണാത്മകമായ ബന്ധവുമാണ്. ഈ വീക്ഷണകോണിൽ നിന്ന് പരിശോധിക്കുമ്പോൾ, ഹീബ്രു ബൈബിളിന്റെ മലയാളം വിവർത്തനം ഒരു അത്ഭുതകരമായ സാംസ്കാരിക പ്രവൃത്തിയായി മാറുന്നു. പുരാതന മദ്ധ്യപ്രച്യത്തിന്റെ മരുപ്പച്ചയുമായി (oasis) നിത്യഹരിത കേരളത്തിന്റെ സംസ്കാരം എങ്ങനെ സംവാദം നടത്തുന്നു എന്നതാണ് ഇവിടത്തെ പഠനവിഷയം. ഈ ലേഖനം ഈ സംവാദത്തിന്റെ സങ്കീർണ്ണതകൾ, വിവർത്തകൻ അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന വെല്ലുവിളികൾ, ഉപയോഗിക്കുന്ന തന്ത്രങ്ങൾ എന്നിവ വ്യാകരണപരവും സാംസ്കാരികവുമായ തലങ്ങളിൽ വിശകലനം ചെയ്യുന്നു.

പ്രകൃതിദത്തവും ഭൂമിശാസ്ത്രപരവുമായ സന്ദർഭം: രണ്ട് വിഭിന്ന ലോകങ്ങൾ

          ഹീബ്രു ബൈബിളിന്റെ പശ്ചാത്തലം അടിസ്ഥാനപരമായി മരുഭൂമി, മലനിരകൾ, ഒലീവ് തോപ്പുകൾ, ഷെഫേല എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന താഴ്ന്ന പർവ്വതനിരകൾ എന്നിവയാണ്. "ദൈവത്തിന്റെ മല" (സീനായി), "പാലും തേനും ഒഴുകുന്ന നാട്" എന്ന് വർണ്ണിക്കപ്പെടുന്ന "വാഗ്ദത്ത ഭൂമി" (കനാൻ) തുടങ്ങിയ ആശയങ്ങൾക്ക് ഈ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ സന്ദർഭം അവിഭാജ്യമാണ്. ഈ ഭൂദൃശ്യം അവരുടെ ആത്മീയതയെയും സാഹിത്യത്തെയും ആഴത്തിൽ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു മലയാളി വായനക്കാരന് ഈ ചിത്രങ്ങൾ പരിചിതമല്ലാതിരിക്കാം. കേരളീയന്റെ പ്രകൃതിദത്ത ചിത്രണശക്തി നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കടലോരങ്ങൾ, നദികൾ, തെങ്ങ്, കവുങ്ങ്, വയലുകൾ, സമൃദ്ധമായ മഴക്കാടുകൾ എന്നിവയാണ്.

         ഉദാഹരണത്തിന്, "മരുഭൂമി" (മിദ്ബാർ) എന്ന പദത്തിന് മലയാളത്തിൽ "മരുഭൂമി" എന്ന് നേരിട്ട് വിവർത്തനം ചെയ്യാം, എന്നാൽ ഹീബ്രു മനസ്സിലിലുള്ള ഭയം, ശുദ്ധീകരണം, പരീക്ഷണം, ദൈവിക സന്നിധാനം എന്നീ സങ്കീർണ്ണ അർത്ഥങ്ങളെല്ലാം അത് പൂർണ്ണമായി പകരുന്നുണ്ടോ എന്ന് സംശയമുണ്ട്. മരുഭൂമി എന്നത് ജീവിതത്തിന്റെ എളുപ്പവഴിയല്ല, മറിച്ച് ദൈവത്തെ ആശ്രയിക്കാനുള്ള ആവശ്യകതയുടെയും വിശ്വാസത്തിന്റെ ശുദ്ധീകരണത്തിന്റെയും ഒരു സ്ഥലമായാണ് ബൈബിളിൽ ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുന്നത്. ഇതിന് വിപരീതമായി, മലയാളം സാഹിത്യത്തിൽ സമൃദ്ധമായി കാണുന്ന "കടൽ", "നദി", "വയൽ", "തെങ്ങ്" എന്നീ പദങ്ങൾക്ക് ഹീബ്രു വാചകത്തിൽ നേരിട്ട് തുല്യമൊന്നുമില്ല. വിവർത്തകൻ ഈ സാംസ്കാരിക വിടവ് ബോധ്യപ്പെടുകയും, ലക്ഷ്യഭാഷയിലെ വായനക്കാരന്റെ സാംസ്കാരിക ചിത്രണശക്തിയെ (cultural imagination) ആശ്രയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഒരു കേരളീയന് "പർവ്വതം" എന്നത് സഹ്യാദ്രി അല്ലെങ്കിൽ അനമലai പോലുള്ള ഹരിതാവൃതമായ സ്ഥലങ്ങളാണ് നോക്ക്, മരുഭൂമിയിൽ കൂടിയുള്ള ശുഷ്കമായ പർവ്വതങ്ങളല്ല.

സാമൂഹിക ഘടനയും ആചാരങ്ങളും: പുരാതനവും ആധുനികവുമായ ആശയങ്ങൾ

         ഹീബ്രു സമൂഹത്തിലെ ആചാരങ്ങളും സാമൂഹിക ഘടനകളും മലയാളി വായനക്കാരന് അപരിചിതമായിരിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന്, "കോവനന്റ്" (ബെരീത്) എന്ന ആശയം നിയമപരവും മതപരവും ആയ ഒരു ബാധ്യതയുള്ള കരാർ ആണ്. ഇത് രാജാവും പ്രജകളും തമ്മിലോ ദൈവവും മനുഷ്യരും തമ്മിലോ ഉള്ള ഒരു ചാരിറ്ററി ഉടമ്പടിയാണ്. മലയാളം വിവർത്തനങ്ങളിൽ ഇതിനെ "ഉടമ്പടി" എന്ന് വിളിക്കുന്നു, എന്നാൽ ഒരു കേരളീയന്റെ ചിന്താഗതിയിൽ "ഉടമ്പടി" എന്നത് ഒരു നിയമരേഖയെയോ രാഷ്ട്രീയ കരാറിനെയോ സൂചിപ്പിക്കാം, ദൈവത്തോടുള്ള ആത്മീയവും ചരിത്രപരവുമായ ബന്ധത്തെയല്ല.

           അതുപോലെ, "പാപ ബലി" (കോർബാൻ ഖട്ടാത്ത്) പോലുള്ള ആചാരങ്ങൾ വിശദീകരണം ആവശ്യമായ വിഷയമാണ്. ജനതയായ ഇസ്രായേലിന്റെ ദൈവത്തോടുള്ള ബന്ധത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലാണ് ഈ ആചാരങ്ങളെല്ലാം മനസ്സിലാക്കേണ്ടത്. വിവർത്തകൻ പലപ്പോഴും ഈ ആചാരങ്ങളുടെ സാരാംശം (ദൈവത്തോടുള്ള സമാധാനവും മാപ്പും) പകർത്തുകയും, അതിന്റെ രൂപത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിശദാംശങ്ങൾ ലക്ഷ്യഭാഷയുടെ സംസ്കാരിക ചട്ടക്കൂടിൽ യോജിക്കുന്ന രീതിയിൽ അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. "ലേവീയർ", "പുരോഹിതൻ", "യാജകൻ" എന്നീ പദങ്ങളുടെ വിവർത്തനത്തിലും ഈ സാമൂഹിക വ്യത്യാസം പ്രതിഫലിക്കുന്നു. പുരാതന ഇസ്രായേലിലെ ഈ സ്ഥാനങ്ങളുടെ സവിശേഷതകൾ കേരളത്തിലെ ഹിന്ദു പുരോഹിത വർഗ്ഗത്തോടോ ക്രിസ്ത്യൻ ക്ലർജിയോടോ സാമ്യമുള്ളതല്ല. അതിനാൽ, വിവർത്തനം വ്യാഖ്യാനത്തിന്റെ ഒരു പ്രവൃത്തിയായി മാറുന്നു.

ഭാഷാശൈലിക പ്രയോഗങ്ങളും രൂപകങ്ങളും: സാംസ്കാരിക ചിത്രണശക്തിയുടെ പ്രശ്നം

              ഭാഷാശൈലിക പ്രയോഗങ്ങൾ (Idioms) വിവർത്തനത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലുവിളികളിലൊന്നാണ്. "കണ്ണിന് പകരം കണ്ണ്" (ആയിൻ തച്ചത് ആയിൻ) എന്ന ഹീബ്രു ഭാഷാശൈലി നീതിയുടെ തുല്യതയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. മലയാളത്തിൽ ഇതിനെ "കണ്ണിനു പകരം കണ്ണ്, പല്ലിനു പകരം പല്ല്" എന്ന് വിവർത്തനം ചെയ്യുന്നു, ഇത് മൂല വാചകത്തിന്റെ അർത്ഥം കൃത്യമായി പകർത്തുന്നു. എന്നാൽ, "നിന്റെ കണ്ണിൽ ഉള്ള കരട് നീ കാണാതിരിക്കുമ്പോൾ, സഹോദരന്റെ കണ്ണിലുള്ള തീണ്ടാരി നീ എങ്ങനെ കാണും?" (മത്തായി 7:3-5) പോലുള്ള രൂപകങ്ങൾക്ക് വ്യത്യസ്ത സാംസ്കാരിക പ്രതികരണമുണ്ടാകാം. "കരട്" (log) എന്നതും "തീണ്ടാരി" (speck) എന്നതും മരം കൊണ്ടുള്ള പണികൾ നടത്തുന്ന സംസ്കാരത്തിൽ നിന്നുള്ള രൂപകങ്ങളാണ്.

             മലയാളത്തിലെ സാഹിത്യപരമായ സംഭാവനകൾ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ, "പുല്ല്" എന്ന രൂപകം വ്യത്യസ്തമായി అനുഭവപ്പെടാം. "നീതിമാന് പുല്ലുപോലെയാണ് വളരുക" (സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 92:12) എന്ന വാക്യം ഹീബ്രു സംസ്കാരത്തിൽ പുല്ലിനെ ക്ഷണികതയുടെ ചിഹ്നമായി കാണാറുണ്ടെങ്കിലും, അതേ സമയം ജലത്തിനടുത്തുള്ള പുല്ലുപോലെ ദൈവത്താൽ പോഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നവരുടെ സുസ്ഥിരവുമായ വളർച്ചയെയും സൂചിപ്പിക്കാം. എന്നാൽ കേരളത്തിന്റെ ഇടവിളക്കുള്ള പച്ചപ്പിൽ പുല്ല് ജീവിതത്തിന്റെും വളർച്ചയുടെയും സ്ഥിരമായ സൂചകമാകാം. വിവർത്തകൻ ഇത്തരം സൂക്ഷ്മഅർത്ഥങ്ങൾ (nuances) പിടിച്ചെടുക്കുകയും, വാചകത്തിന്റെ ആത്മാവ് സംരക്ഷിക്കുകയും വേണം.

വിവർത്തന തന്ത്രങ്ങൾ: അക്ഷരാർത്ഥവും ഗതാനുഗതിക സമതുലതയും

                 മലയാളം വിവർത്തനങ്ങളിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് പി.വി. ബൈബിൾ എന്ന് പൊതുവെ അറിയപ്പെടുന്ന ദി ബൈബിൾ - മലയാളം വർഷൻ, ഈ വെല്ലുവിളികളെ നേരിടാൻ രണ്ട് പ്രധാന തന്ത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുന്നതായി കാണാം. ഈ തന്ത്രങ്ങൾ യൂജിൻ നിഡയുടെ വിവർത്തന സിദ്ധാന്തങ്ങളുമായി യോജിക്കുന്നു.

1.അക്ഷരാർത്ഥ വിവർത്തനം (Formal Equivalence): ദൈവിക നാമങ്ങൾ ("യഹോവ", "യഹൂദാ"), സ്ഥലനാമങ്ങൾ ("യെരൂശലേം"), പ്രധാന ആശയങ്ങൾ ("പാപം", "രക്ഷ") എന്നിവയ്ക്ക് അക്ഷരാർത്ഥ വിവർത്തനം നടത്തുന്നു. ഇവിടെ, സ്രോതസ്സ് വാചകത്തിന്റെ ഘടനയും ആശയങ്ങളും കഴിയുന്നത്ര അക്ഷരപ്പിഴയില്ലാതെ പകർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, "മശീഹ" എന്ന പദം "അഭിഷിക്തൻ" എന്നർത്ഥം വരുന്ന "ക്രിസ്തോസ്" എന്ന ഗ്രീക്ക് പദത്തിൽ നിന്ന് വന്ന "ക്രിസ്തു" എന്ന പദത്തിലേക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്യുന്നതിന് പകരം, "മശീഹ" എന്ന തന്നെ സംരക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് ഈ പദത്തിനുള്ള വൈശിഷ്ട്യപൂർണ്ണമായ ചരിത്രപരവും മതപരവുമായ പശ്ചാത്തലം സംരക്ഷിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു.

2.  ഗതാനുഗതിക വിവർത്തനം (Dynamic / Functional Equivalence): സാംസ്കാരികമായി പ്രത്യേകിച്ച് ലോഡ് ചെയ്യപ്പെട്ട പദങ്ങൾ, ഭാഷാശൈലിക പ്രയോഗങ്ങൾ, ആചാരങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്ക് ഗതാനുഗതിക വിവർത്തനം ഉപയോഗിക്കുന്നു. നിഡയുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, ഇത് "ലക്ഷ്യഭാഷയിലെ വായനക്കാർ സ്രോതസ്സ് ഭാഷയിലെ യഥാർത്ഥ വായനക്കാർക്കുണ്ടായിരുന്ന അനുഭവം ഏകദേശം അനുഭവിക്കുന്ന" ഒരു വിവർത്തനമാണ് (Nida and Taber 12). അതായത്, മൂല വാചകത്തിന്റെ അർത്ഥവും പ്രഭാവവും മലയാളി വായനക്കാരന് എളുപ്പത്തിൽ മനസ്സിലാകുന്ന രീതിയിൽ അവതരിപ്പിക്കുക എന്നതാണ് ലക്ഷ്യം.

           ഉദാഹരണത്തിന്, "അവൻ എന്റെ ദേഹിയെ ജീവിപ്പിക്കുന്നു" (സങ്കീ. 23:3) എന്നതിന് പകരം "അവൻ എന്റെ ജീവനെ പുതുതാക്കുന്നു" എന്ന് വിവർത്തനം ചെയ്യുന്നത് "ദേഹി" (നെഫെഷ്) എന്ന ഹീബ്രു പദത്തിന്റെ സമ്പൂർണ്ണ അർത്ഥത്തെ (ജീവൻ, ആത്മാവ്, സർവ്വസ്വം) ഒരു കേരളീയന് കൂടുതൽ എളുപ്പത്തിൽ മനസ്സിലാക്കാവുന്ന രീതിയിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നു.

പദാവലി തിരഞ്ഞെടുക്കലിന്റെ സങ്കീർണ്ണത

           മലയാളം വിവർത്തനങ്ങളിൽ ദൈവനാമങ്ങളുടെ വിവർത്തനം ഏറ്റവും വിവാദത്തിനിടയാക്കിയ വിഷയമാണ്. ഹീബ്രു പദമായ "യഹ്വേ" (YHWH)യുടെ വിവർത്തനം എങ്ങനെ എന്ന പ്രശ്നം വിവർത്തകരെ വിഷമിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. പി.വി. ബൈബിളിൽ ഇത് "യഹോവ" എന്ന് സംരക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ മറ്റു ചില പരീക്ഷണാത്മക വിവർത്തനങ്ങളിൽ "കർത്താവ്" എന്ന പദം ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. ഇത് ഒരു വിവർത്തന തീരുമാനമാണ്, അത് സാംസ്കാരികവും മതപരവുമായ സംവേദനക്ഷമതകളെ ബാധിക്കുന്നു.

           അതുപോലെ, "എലോഹിം" (Elohim) എന്ന പദത്തിന് "ദൈവം" എന്നാണ് വിവർത്തനം ചെയ്യുന്നത്. എന്നാൽ ഹീബ്രുവിൽ ഈ പദം ഒരെണ്ണത്തിലധികം ദേവതകളെ സൂചിപ്പിക്കാനും ഉപയോഗിക്കാറുണ്ടെന്ന കാര്യം ഇവിടെ ഓർമ്മിക്കേണ്ടതാണ്. മലയാളം വിവർത്തനം ഈ ബഹുവചന ഘടന (morphology) അവഗണിക്കുകയും ഏകദൈവ വിശ്വാസത്തിന്റെ ചട്ടക്കൂടിൽ അത് വിവർത്തനം ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് ഒരു വ്യാഖ്യാനപരമായ തീരുമാനമാണ്, അത് വിവർത്തനത്തെ എങ്ങനെ സ്വാധീനിക്കുന്നു എന്നതിനുള്ള ഒരു ഉദാഹരണമാണ്.

ഈ സങ്കീർണ്ണതകൾക്കിടയിൽ, വിവർത്തകൻ സ്ഥിരമായി ഒരു സന്തുലിതാവസ്ഥ തേടുന്നു: സ്രോതസ്സ് വാചകത്തിന്റെ യഥാർത്ഥതയും ചരിത്രപരമായ കൃത്യതയും ലക്ഷ്യഭാഷയിലെ വായനക്കാരുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കും സാംസ്കാരിക ചട്ടക്കൂടിനും ഇടയിൽ. ഇത് ഒരു സൃഷ്ടിപരമായ പ്രക്രിയയാണ്, അതിൽ വിവർത്തകൻ ഒരു നിഷ്പക്ഷ സാങ്കേതിക വിദഗ്ധൻ മാത്രമല്ല, മറിച്ച് രണ്ട് സംസ്കാരങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള ഒരു ദൂതനും വ്യാഖ്യാതാവുമാണ്.

ഉപസംഹാരം

             ഹീബ്രു ബൈബിളിന്റെ മലയാളം വിവർത്തനം ഒരു സാങ്കേതിക വിജയം മാത്രമല്ല, ഒരു സാംസ്കാരിക സംവാദത്തിന്റെ നിരന്തരമായ പ്രക്രിയയാണ്. വിവർത്തകന്റെ ചുമതല പുരാതന ഹീബ്രു സംസ്കാരത്തിന്റെ സാരാംശം കേരളത്തിന്റെ സംസ്കാരികവും ഭാഷാപരവുമായ തീരങ്ങളിൽ എത്തിക്കുകയാണ്. പ്രകൃതിദത്ത പരിസ്ഥിതി, സാമൂഹിക ഘടന, മതപരമായ ആചാരങ്ങൾ, ഭാഷാശൈലിക പ്രയോഗങ്ങൾ എന്നീ മേഖലകളിലെ വ്യത്യാസങ്ങൾ വിവർത്തന പ്രക്രിയയെ ഗണ്യമായി സ്വാധീനിക്കുന്നു.

                     വിവിധ തരത്തിലുള്ള വിവർത്തന തന്ത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച്, അക്ഷരാർത്ഥ വിവർത്തനത്തിന്റെയും ഗതാനുഗതിക സമതുലതയുടെയും സന്തുലിത സമന്വയത്തിലൂടെ, ഈ വിവർത്തനങ്ങൾ ഹീബ്രു വേദവാചകത്തിന്റെ പ്രാധാന്യവും ആധുനിക മലയാളി വായനക്കാരനോടുള്ള അതിന്റെ പ്രസക്തിയും സംരക്ഷിക്കുകയും ഒരേ സമയം ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെ, മലയാളം ബൈബിൾ വിവർത്തനം സാംസ്കാരികമായി സമ്പന്നവും ദൈവിക വാക്കിനെ എല്ലാവർക്കും ആക്സസ് ചെയ്യാവുന്നതുമാക്കുന്ന ഒരു സാഹിത്യ കൃതിയായി മാറുന്നു. ഇത് വെറും വാക്കുകളുടെ മാറ്റിസ്ഥാപിക്കലല്ല, മറിച്ച് ഒരു ജീവന്റെ സന്ദേശത്തിന്റെ ഒരു ജീവന്റെ വ്യാഖ്യാനമാണ്, അത് സമയത്തെയും സ്ഥലത്തെയും കടന്ന് പുതിയ അർത്ഥങ്ങളും പ്രസക്തിയും കണ്ടെത്തുന്നു.

അവലംബം 

ബൈബിൾ. ദി ഹോലി ബൈബിൾ: മലയാളം വർഷൻ. ബൈബിൾ സൊസൈറ്റി ഓഫ് ഇന്ത്യ, 2018.

Nida, Eugene A., and Charles R. Taber. The Theory and Practice of Translation. Brill, 1982.

Puthussery, Johnson. വേദവിവർത്തന ശാസ്ത്രം: സിദ്ധാന്തവും പ്രയോഗവും. ക്രൈസ്റ്റവ ലിറ്ററേച്ചർ സൊസൈറ്റി, 2005.

Venugopal, K. X. "Cultural Challenges in Bible Translation: A Case Study of the Malayalam Bible." Journal of Translation Studies, vol. 4, no. 2, 2010, pp. 45-60.

---

ലിയോ ഡബ്ള്യു.സൈമൺ