അധിനിവേശ പ്രതിരോധങ്ങൾ ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയത്തിൽ

ഡോ. മഞ്ജു

പ്രബന്ധസംഗ്രഹം

          പിറന്ന മണ്ണില്‍നിന്നും പുറന്തള്ളപ്പെടുന്ന ഒരു വിഭാഗം ജനതയുടെ നിസ്സഹായതയും ദയനീയമായ ചെറുത്തുനില്‍പ്പും ഫലസ്തീന്‍ ചരിത്രപശ്ചാത്തലത്തില്‍ ആവിഷ്കരിക്കുന്ന നോവലാണ് പി.കെ.പാറക്കടവിന്‍റെ 'ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയം'. അധിനിവേശരാഷ്ട്രീയം, ചരിത്രം, മിത്ത്, പ്രണയം എന്നിവ ഇതിന്‍റെ പ്രമേയമായി കടന്നുവരുന്നു. ജനിച്ച നാടിനുവേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടത്തില്‍ രക്തസാക്ഷിയായി സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലെത്തിയ ഫര്‍ണാസും അവന്‍റെ പ്രണയിനിയായി ഭൂമിയിലിരിക്കുന്ന അലാമിയയും തമ്മിലുള്ള സംവാദരൂപത്തിലാണ് നോവലിന്‍റെ ആഖ്യാനം. ഒടുവില്‍, ജൻമനാടിനുവേണ്ടി ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളക്കാര്‍ക്കുനേരെ ആഞ്ഞടിച്ച് അവളും വീരസ്വര്‍ഗ്ഗം പൂകുന്നു. ജൻമനാടിനുവേണ്ടി പോരാടുന്ന ഓരോരുത്തരും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ആത്മവീര്യം ഉണര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് ജനമനസുകളില്‍ ഇടം തേടുന്നു എന്നും ഫലസ്തീന്‍ ജനതയുടെ ഈ ചെറുത്തുനില്‍പ്പ് വെറും ആത്മാഭിമാനത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള സമരമല്ലെന്നും അധിനിവേശവര്‍ഗ്ഗം തച്ചുടയ്ക്കുന്ന സാംസ്കാരികമൂലധനത്തെ (cultural capital) തിരിച്ചുപിടിക്കാനുള്ള ശ്രമം കൂടിയാണെന്നും നോവല്‍ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നു. പ്രണയത്തെ ദേശസ്നേഹമെന്ന വികാരമാക്കി പരിവര്‍ത്തിപ്പിക്കുകയാണ്. ഷൗഖി അബിഷ്ഖറുടെയും ഗസാന്‍ കനാഫാനിയുടെയും മുഹമ്മദ് ദര്‍വിഷിന്‍റെയും കവിതാശകലങ്ങളും കാറ്റ്ലി കെവിയന്നസിനെപോലുള്ളവരുടെ പെയിന്‍റിംഗും ട്വിറ്റര്‍ കുറിപ്പുകളും മറ്റും നോവല്‍ ആഖ്യാനത്തെ അതികഥനത്തിന്‍റെ തലത്തിലെത്തിക്കുന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ മറ്റെന്തിനെക്കാളും വലുതായി കാണുന്ന ഒരു ജനതയുടെ അനുരഞ്ജന രഹിതമായ പോരാട്ടവീര്യം, ആത്മബോധമായി പരിവര്‍ത്തിക്കപ്പെടുന്നതാണ് ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയം എന്ന നോവലിന്‍റെ ദാര്‍ശനികതലം.

താക്കോല്‍ വാക്കുകള്‍

          ഫലസ്തീന്‍ അധിനിവേശവും പ്രതിരോധവും - ചരിത്രം, മിത്ത്, പ്രണയം - സാംസ്കാരിക പരിസരം - സയണിസം - 'ചരിത്രത്തിന്‍റെ കള്ളക്കാച്ച്' - 'അമര്‍ഷത്തിന്‍റെ ഫാല്‍ക്കണ്‍ പക്ഷികള്‍ - അപരവല്‍ക്കരണം - പ്രതിരോധതന്ത്രങ്ങള്‍ - മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ജീവിതവുമായി ഒരു ജനത - ദര്‍ശനതലം - പ്രവാചകഭാഷ – അതികഥനാഖ്യാനം

ആമുഖം

          സമാധാനപൂര്‍ണമായ ജീവിതം സ്വപ്നം കാണുന്ന ജനത തങ്ങളുടെ സ്വപ്നസാക്ഷാത്കാരത്തിനായി ചിത്രങ്ങള്‍ വരച്ചും കവിതകള്‍ എഴുതിയും പാട്ടുപാടിയും സിനിമ നിര്‍മ്മിച്ചും പ്രതിരോധത്തിന്‍റെ പുതിയ പാഠങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. അര നൂറ്റാണ്ടിനപ്പുറം ആരംഭിച്ച അടിമ ജീവിതത്തില്‍ നിന്നും മുക്തരാവാന്‍ ചോരയും കണ്ണീരും ഒഴുക്കുന്നവരാണ് പാലസ്തീന്‍ ജനത. അവര്‍ക്ക് ഐക്യദാര്‍ഢ്യം പ്രഖ്യാപിച്ചുകൊണ്ട് അവരുടെ ചരിത്രവും മിത്തും രാഷ്ട്രീയവും പ്രണയവും ഒക്കെ കലാപരമായ കയ്യൊതുക്കത്തോടെ അവതരിപ്പിക്കുന്ന നോവലാണ് പി കെ പാറക്കടവിന്‍റെ ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയം ഒരു ഇടവേളയ്ക്ക് ശേഷം പാലസ്തീന്‍ സംഘര്‍ഷം രക്തരൂക്ഷിതമായിരിക്കുന്ന ഈ കാലയളവില്‍ അവിടെയുള്ള അസ്വസ്ഥരായ മനുഷ്യജീവിതത്തെ കുറിച്ചുള്ള നോവലിസ്റ്റിന്‍റെ ഉള്‍ക്കാഴ്ചയും  ഐക്യദാര്‍ഢ്യവും നോവലിന്‍റെ പ്രമേയമാകുന്നു. പ്രണയവും പോരാട്ടവും അതിജീവനവും നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന നോവലാഖ്യാനത്തിന് ഒരു ഇന്ത്യന്‍ സ്പര്‍ശംകൂടി  നല്‍കിക്കൊണ്ടാണ് പികെ പാറക്കടവ് നോവല്‍ അവസാനിപ്പിക്കുന്നത്.  പ്രവാസ ജീവിതവും അറബ് പേര്‍ഷ്യന്‍ ഉറുദു ഫലസ്തീന്‍ സാഹിത്യ ജീവിതത്തോടുള്ള അദമ്യമായ അഭിനിവേശവും ആണ് പി.കെ. പാറക്കടവിനെ  ഇത്തരമൊരു നോവലെഴുത്തിലേക്ക് നയിച്ചതെന്നു കരുതാം. അധിനിവേശവും അതിനെ പ്രതിരോധിക്കുന്നതും ഒരു ജനതയെ എങ്ങനെ മാനസികമായി കരുത്തരാക്കുന്നു എന്ന അന്വേഷണമാണ് പ്രബന്ധലക്ഷ്യം.

ഫലസ്തീന്‍ അധിനിവേശവും അതിജീവനവും: പിന്നാമ്പുറങ്ങള്‍

          കടന്നുകയറ്റക്കാരായ ഒരു ജനത തന്നാട്ടിലെ സാധാരണക്കാരായ മനുഷ്യരെ അന്യരായി മുദ്രകുത്തി അവരുടെ മണ്ണിലും ആത്മാഭിമാനത്തിലും സംസ്കാരത്തിലും നടത്തിയ കയ്യേറ്റത്തിന്‍റെ ചരിത്രമാണ് 1948 മുതല്‍ ഏഴ് പതിറ്റാണ്ടിലേറെ കാലമായുള്ള ഫലസ്തീന്‍ ജനതയുടെ അധിനിവേശ ചരിത്രം. ഇക്കാലമത്രയും ഫലസ്തീന്‍ ജനത അനുഭവിക്കുന്ന നിഷേധത്തിന്‍റെയും ദൈന്യതയുടെയും ആഴം മുഹമ്മദ് ദര്‍വീഷ്, നിസ്സാര്‍ ഖബാനി, അലി അഹമ്മദ് സൈദ് (അഡോണിസ്), ഇക്ബാല്‍ തമീമി  തുടങ്ങിയവരുടെ കവിതകളില്‍ മുഴങ്ങി കേള്‍ക്കാം

          'ജയിലറകളും പീഡനങ്ങളും അതിജീവിച്ച് രോഷത്തിന്‍റെ തീനാമ്പുകള്‍ ആയി സ്വയം അവതരിക്കുന്ന മനുഷ്യരുടെ കിനാവുകള്‍ പട്ടാള ഭരണത്തിന്‍റെ വലിയ ബൂട്ടുകള്‍ കൊണ്ട് ചവിട്ടിയരയ്ക്കാന്‍ ആവില്ലെന്ന് ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്ന, കഴുമരത്തിനുപോലും ചോര്‍ത്തിയെടുക്കാന്‍ ആവാത്ത പ്രത്യാശ'യാണ് ഫലസ്തീന്‍ ജനതയുടെ അതിജീവനമന്ത്രം (കിനാവുകള്‍ വില്‍ക്കുന്നത് എന്തിന്? - അഹമ്മദ് ഫറസ് )

                   'ജനങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളാണ് എന്‍റെ രാജ്യം

                   എന്‍റെ പാസ്പോര്‍ട്ട് ദൂരെയെടുത്ത് എറിയുക

          'ഫലസ്തീന്‍ കവികളുടെ മനസ്സില്‍ ചിറകടിക്കുന്നത് വേദനയുടെ കുരുവി കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക് പകരം അമര്‍ഷത്തിന്‍റെ ഫാല്‍ക്കണ്‍പക്ഷികളാണ്' ഇങ്ങനെയെല്ലാം ഫലസ്തീന്‍ കവികള്‍എഴുതുമ്പോള്‍ സ്വന്തം നാടിനോടുള്ള ആത്മാര്‍ത്ഥമായ സ്വരം തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്നു 'അവസാനത്തെ ആകാശവും കഴിഞ്ഞാല്‍ ഈ പറവകള്‍ എങ്ങോട്ട് പോകും' എന്ന് 'ഫലസ്തീന്‍ വിമോചകപ്രസ്ഥാനത്തിന്‍റെ ലോര്‍ക്ക' എന്ന വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന മുഹമ്മദ് ദര്‍വീഷ് ഉല്‍ക്കണ്ഠപ്പെടുന്നുണ്ട്.

          ഇന്ന് ലോകത്ത് അനിശ്ചിതമായി തുടരുന്ന ഒരു അന്താരാഷ്ട്ര പ്രശ്നമാണ് പാലസ്തീന്‍ ജനതയുടെ വിമോചനം. എപ്പോഴും ചോര പൊടിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന 'ലോകത്തിന്‍റെ മാറിലെ ഒരു മുറിവാ'യി അത് അവശേഷിക്കുന്നു മനുഷ്യത്വത്തിന്‍റെ സകല സീമകളെയും ലംഘിക്കുന്ന ഇസ്രായേല്‍ ക്രൂരതയുടെയും ഫലസ്തീനികളുടെ ചെറുത്തുനില്‍പ്പിന്‍റെയും രക്തസാക്ഷിത്വത്തിന്‍റെയും ഒട്ടനവധി സംഭവങ്ങള്‍ ഒരു തുടര്‍പ്രക്രിയ എന്നോണം ലോകം കണ്ടും കേട്ടും അനുഭവിതമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ഭൂമിയില്ലാത്ത ജനതയ്ക്കു ജനതയില്ലാത്ത ഭൂമി

          ഒന്നാം കുരിശു യുദ്ധാനന്തരം ജൂതര്‍ വംശീയമായി ആക്രമിക്കപ്പെട്ടപ്പോഴും1897ല്‍ സയണിസം തുടക്കം കുറിച്ചപ്പോഴും ലോകരാഷ്ട്രങ്ങള്‍ അവരുടെ പ്രതിഷേധങ്ങള്‍ കേവലം വാക്കിലും സമാധാന സന്ദേശത്തിലും മാത്രം ഒതുക്കി നിര്‍ത്തിയിരുന്നു.  1917 ബാല്‍ഫര്‍ പ്രഖ്യാപനത്തിലൂടെ ജൂതര്‍ക്ക് സ്വന്തമായൊരു രാഷ്ട്രം വേണമെന്നുള്ള ആവശ്യത്തിന് ശക്തി കൂടുകയും തുടര്‍ന്ന്, 1947 നവംബറില്‍ യു എന്‍ ജനറല്‍അസംബ്ലി ഇസ്രായേല്‍ രാജ്യം ഫലസ്തീന്‍ജൂതര്‍ക്കും അറബികള്‍ക്കും ആയിവിഭജിച്ചപ്പോള്‍ സാമ്രാജ്യ ശക്തികള്‍ ലോകരാഷ്ട്രങ്ങള്‍ക്ക് സമ്മാനിച്ച ഒരു ദുരന്തമായി ഫലസ്തീന്‍ മാറുകയായിരുന്നു 'ചരിത്രത്തിന്‍റെ കള്ളക്കാച്ചെ'ന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെട്ട ഈ പ്രസ്താവന കൊണ്ട് ഫലസ്തീനികളുടെ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തെ പോലും നിഷേധിക്കുകയാണ് യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ചെയ്തത്.  ജന്മഭൂമിയില്‍ ഒരു സ്വതന്ത്രരാഷ്ട്രം സ്വപ്നം കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ഫലസ്തീന്‍ജനത ലോകരാഷ്ട്രങ്ങളുടെ അവഗണയ്ക്കുമുന്നില്‍ നിസ്സഹായരായി. എന്നാല്‍ സ്വതന്ത്രരാഷ്ട്രം എന്ന സ്വപ്നസാക്ഷാത്ക്കാരത്തിനായി തങ്ങളാലാവുംവിധം അവര്‍ പോരാടിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളക്കാരുടെ ആക്രമണങ്ങളെ കല്ലും കവണയും കൊണ്ട് ഫലസ്തീനിലെ പിഞ്ചുകുഞ്ഞുങ്ങള്‍ പോലും നടത്തുന്ന പോരാട്ടം ലോകജനതയെ ഒരേസമയം നൊമ്പരപ്പിക്കുകയും വിസ്മയിപ്പിക്കുകയുംചെയ്യുന്നു. തങ്ങള്‍ ഫലസ്തീനികള്‍ ആണെന്ന് തെളിയിക്കാന്‍ തൊഴില്‍ രേഖ, വാടക കരാര്‍, ശമ്പള വിവരങ്ങള്‍ തുടങ്ങിയ നിരവധി രേഖകള്‍ ഇന്നവര്‍ക്ക് ഹാജരാക്കണം. മറ്റൊരു രാജ്യത്ത് പൗരത്വം കിട്ടിയാല്‍ സ്വാഭാവികമായും ജെറുസലേം പൗരത്വം റദ്ദു ചെയ്യപ്പെടും. സാമ്രാജ്യത്വ ശക്തികള്‍ ഫലസ്തീന്‍ ജനതയോട് കാട്ടിയ ഇത്തരം അവകാശനിഷേധത്തെയാണ് 'ചരിത്രത്തിന്‍റെ കള്ളക്കാച്ച്' എന്ന് കാലം രേഖപ്പെടുത്തുന്നത്.

പ്രമേയവും ഇതിവൃത്തവും

          സ്വന്തം മണ്ണില്‍ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശത്തിനു വേണ്ടി പോരാടുന്ന ഫലസ്തീന്‍ ജനതയുടെ പോരാട്ട കഥയാണ് നോവല്‍ പ്രമേയമാക്കുന്നത്. നാടിനുവേണ്ടിയുള്ള  പോരാട്ടത്തില്‍ സ്വയം സമര്‍പ്പിച്ച് ഭൂമിയിലും സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലും ആയി കഴിയുന്ന അലാമിയയും ഫര്‍ണാസും, പ്രതീക്ഷാനിര്‍ഭരമായ അവരുടെ പ്രണയത്തെ സ്വന്തം നാടിനോടുള്ള പ്രണയമായി പരിവര്‍ത്തിപ്പിക്കുകയാണ്. 'ഒരു ഉമ്മയുടെ മാറില്‍ നിന്നും ഒരു കുഞ്ഞിനെയും ആര്‍ക്കും പിടിച്ചുമാറ്റാന്‍ ആവില്ല' (പു.15) എന്നതുപോലെ മണ്ണിനോടുള്ള മനുഷ്യന്‍റെ പ്രണയത്തെയും ഒരു അധിനിവേശശക്തിക്കും അറുത്തുമാറ്റാന്‍ ആവില്ലെന്ന് ഫര്‍ണാസിന്‍റെയും അലാമിയയുടെയും പ്രണയം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത, ഭയമില്ലാത്ത, നിശ്ചയദാര്‍ഢ്യം മാത്രമുള്ള ജനതയുടെ പ്രതീകമാണ് ഇതിലെ കഥാപാത്രങ്ങള്‍. 'അത്യന്തം തീക്ഷ്ണമായ ഫലസ്തീന്‍ ജനതയുടെ ജീവിതവും കവിതയും പോരാട്ടവും സ്നേഹവും ആത്മാഹുതികളും രക്തസാക്ഷിത്വവും ആവിഷ്കരിക്കുന്ന നോവല്‍'എന്ന് ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയത്തെ കെ.ടി. കുഞ്ഞിക്കണ്ണന്‍ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട് (ദേശാഭിമാനി, പുറം 79). സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ മറ്റെന്തിനെക്കാളും വലുതായി കാണുന്ന ഒരു ജനതയുടെ അനുരഞ്ജനരഹിതമായ പോരാട്ടവീര്യം ഈ നോവലില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നതായി അദ്ദേഹം വിലയിരുത്തുന്നു. മുഹമ്മദ് ദര്‍വിഷിന്‍റെ കവിതാശകലങ്ങളും അതിന് ഭാഗ്യനാഥന്‍ നല്‍കിയ ചിത്രങ്ങളും നോവലിനെ  വ്യത്യസ്ത വായനാനുഭവമാക്കുന്നു. വെടിയുണ്ടയുടെ ഗന്ധമുള്ള ജീവിതങ്ങളും മരണമില്ലാത്ത കിനാവുകളിലൂടെ നിത്യജീവന്‍ തേടുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളും നോവലിനെ അവിസ്മരണീയമാക്കുന്നു. പ്രണയം തികച്ചും വൈയ്യക്തികമായ ഒന്നല്ലെന്നും, അതിനു രാഷ്ട്രീയവും സാമൂഹികവുമായ തലമുണ്ടെന്നും, അത് അതിജീവനത്തിലേക്കുള്ള പ്രയാണം കൂടിയാണെന്നും ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. അലാമിയുടെയും ഫര്‍ണാസിന്‍റെയും അനശ്വര പ്രണയം ദേശബോധമായി, നാടിനുവേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടവീര്യമായി വളരുന്നു. സയണിസത്തിന്‍റെ നിഷ്ഠൂരമായ അധിനിവേശഭ്രാന്ത് നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ ബാല്യ കൗമാരങ്ങളെയും പ്രണയത്തെയും ഒരുകവിത എന്നപോലെ നോവലിസ്റ്റ് ആവിഷ്ക്കരിക്കുന്നു.

          ജനിച്ച നാടിനു വേണ്ടിയുള്ള ഒരു മരണവും വെറുതെ ആവില്ലെന്നുള്ളത് നോവലിലെ കമിതാക്കളെ പോലെ ഓരോ ഫലസ്തീനിയും ലോക ജനതയെ പഠിപ്പിക്കുന്നു. അവര്‍ക്കിത് അതിജീവനമാണ്. കമിതാക്കളും മണവാട്ടികളും കവികളും മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകരും എല്ലാവരും മരിച്ചുവീണാലും തോല്‍ക്കാത്ത, തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത  പോരാട്ടവീര്യമാണ് ഫലസ്തീന്‍ജനതയുടെ ദേശം എന്ന ബോധം. ഫലസ്തീന്‍ പോരാളിയും യുവാവുമായ ഫര്‍ണാസിന്‍റെ പോരാട്ടവീര്യത്തില്‍ ആകൃഷ്ടയായാണ് അലാമിയ അവനെ പ്രണയിക്കുന്നത്. പോരാട്ടത്തിനൊടുവില്‍ സ്വര്‍ഗം പൂകിയ ഫര്‍ണാസിനെ അവള്‍ കിനാവില്‍കാണുകയും അവനോട് സംവാദം നടത്തുകയും ചെയ്യുന്നതാണ് നോവലിന്‍റെ ഇതിവൃത്തം. ഫര്‍ണാസിനൊപ്പം നാടിനുവേണ്ടി രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച് അവളും  സ്വര്‍ഗത്തിലെത്തിച്ചേരുന്നു. ഫര്‍ണാസില്‍ നിന്നും ഊര്‍ജ്ജമുള്‍ക്കൊണ്ട അവള്‍ തോക്കുമെടുത്ത് ഫലസ്തീന്‍ പട്ടാളക്യാമ്പിന് നേരെ ആഞ്ഞടിച്ച് സ്വയം മരണം വരിക്കുകയാണ്. അധിനിവേശകാലത്ത് പ്രണയം എന്നത് സാമ്രാജ്യവിരുദ്ധ പോരാട്ടത്തിന്‍റെ ഭാഗം കൂടിയാണെന്ന് ഫര്‍നാസിന്‍റെയും അലാമിയയുടെയും പ്രണയം നമ്മെ അമ്പരപ്പോടെ ചിന്തിപ്പിക്കുന്നു. ഈ അനശ്വരപ്രണയത്തെ ദേശാഭിമാനപോരാട്ടം ആക്കി മാറ്റുകയാണ് പികെ പാറക്കടവ്.  ഇതുകൊണ്ടാണ് ലോകചരിത്രത്തിലെ സമാനതകളില്ലാത്ത പോരാട്ടമാണ് ഫലസ്തീന്‍ ജനതയുടെതെന്ന് ദര്‍വീഷിനെ പോലുള്ള കവികള്‍ പറയുന്നത്.  ഫര്‍ണാസ് രക്തസാക്ഷിയായി മരിച്ചു വീഴുമ്പോഴും അലാമിയ ദുഃഖിക്കുന്നില്ല. അവനെ നഷ്ടപ്പെട്ടതായി അവള്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നുമില്ല. അവന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളില്‍, നിരന്തരമായ സംവാദങ്ങളില്‍ അവള്‍ ജീവിക്കുന്നു. ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളക്കാര്‍ക്ക് എതിരെ ആഞ്ഞടിച്ച് പ്രണയത്തിന്‍റെ അനശ്വരതയിലേക്ക് അവള്‍ പ്രയാണം ചെയ്യുന്നു. സ്വര്‍ഗ്ഗരാജ്യത്തില്‍ ഫര്‍ണാനൊപ്പമിരുന്ന് നാടിനുവേണ്ടി പോരാടിയ യാസര്‍ അരാഫത്തിനെയും ഗാന്ധിജിയെയും കാറല്‍മാര്‍ക്സിനെയും കാണുന്നിടത്താണ് നോവലിന്‍റെ പരിസമാപ്തി.

കഥാപാത്രാവിഷ്ക്കാരം: 'അമര്‍ഷത്തിന്‍റെ ഫാല്‍ക്കണ്‍പക്ഷികള്‍'

          നോവലില്‍ പ്രധാന കഥാപാത്രമായി കടന്നുവരുന്ന ഫര്‍നാസ് പ്രണയത്തെയും പോരാട്ടത്തെയും മരണത്തെയും കുറിച്ച് വിപ്ലവവീര്യത്തോടെ സംസാരിക്കുന്നു. തോല്‍ക്കാന്‍ തയ്യാറാകാത്ത യഥാര്‍ത്ഥ ഫലസ്തീന്‍ കൊടുങ്കാറ്റാണ് ഫര്‍ണാസ്. ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളം ചോരകൊണ്ട് ഫലസ്തീനില്‍ ചിത്രമെഴുതുമ്പോള്‍ പൂക്കളെയും കിളികളെയും കിനാവുകളെയും കാണാനാവാതെ ഫര്‍നാസ് തന്‍റെ നാടിനെ സ്നേഹിക്കുന്നു.പ്രണയിനിയായ അലമിയായെയും തന്‍റെ നാടിനൊപ്പം നിര്‍ത്തി. യുദ്ധഭൂമിയില്‍ നിന്ന് ഫലസ്തീനിനെ കുറിച്ച് അവന്‍ നെയ്തു കൂട്ടിയ സ്വപ്നങ്ങള്‍ ആണ് അലാമിയയെ അവനിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുന്നത്. 'മേല്‍ക്കൂരകള്‍ എല്ലാം തകര്‍ന്നാലും ആകാശം ബാക്കിയാവും ഇസ്രായേല്‍ പടക്കോപ്പുകള്‍ ചുണക്കുട്ടികള്‍ നേടിയെടുക്കും' - എന്നിങ്ങനെ ആയുധങ്ങള്‍ ഇല്ലാത്ത ഫലസ്തീന്‍ പതാകകള്‍ ഏന്തിയ കുഞ്ഞിക്കൈകള്‍ അവന്‍ സ്വപ്നം കാണുന്നു .ശവമഞ്ചത്തില്‍ പോലും ഫര്‍ണാസ് ഉൻമേഷډഷവാനാണെന്ന്  നോവലിസ്റ്റ് പറയുന്നുണ്ട്.

          ഫര്‍ണാസിനോടുള്ള അടങ്ങാത്ത പ്രണയം കിനാവള്ളിയായി പടരുമ്പോഴും അത് നാടിനോടുള്ള പോരാട്ടവീര്യമായി തോറ്റിയെടുക്കുകയായിരുന്നു നോവലിലെ ആഖ്യാതാവ് കൂടിയായ അലാമിയ. ഫര്‍ണാസിന്‍റെ വീരചരമത്തിനുശേഷം അവനോടൊപ്പം സ്വര്‍ഗ്ഗം പൂകാന്‍ അവന്‍റെ ഓര്‍മ്മകളും പേറി തയ്യാറെടുപ്പുകള്‍ നടത്തുന്ന അവള്‍ സ്വപ്നദര്‍ശനത്തിലൂടെ അവന്‍ കാട്ടിക്കൊടുത്ത മാര്‍ഗങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കുകയായിരുന്നു. 'ഒരിക്കലും ഫലസ്തീനി തോല്‍വിയുടെ രുചി അറിയുന്നില്ല' ഈ വാക്കുകള്‍ ഒരു കൊടുങ്കാറ്റായി അവളെ ആശ്ലേഷിക്കുന്നു. ഈ കൊടുങ്കാറ്റ് അവളില്‍ പോരാട്ടവീര്യമായി മാറുകയും ഇസ്രായേല്‍ ജനതയ്ക്ക് നേരെ ആഞ്ഞടിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെ നാടിനുവേണ്ടി രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച് അവള്‍ സ്വര്‍ഗത്തിലെത്തുന്നു.

      കവണകല്ലിന്‍റെ പോരാട്ടവീറുമായി ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളക്കാര്‍ക്ക് നേരെ മുന്നേറുന്ന ശഖാവി എന്ന ബാലന്‍റെ കൂസലില്ലായ്മയിലാണ് നോവല്‍ ആരംഭിക്കുന്നത് .'ഞങ്ങളുടെ ജനതയെ തൊട്ടുകളിക്കരുത്. ഞങ്ങളുടെ നാടിനെ തൊട്ടു കളിക്കരുത്' (പു. 13) എന്ന ആക്രോശത്തോടെയാണ് അവന്‍ കവണക്കല്ലുകള്‍ ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളകള്‍ക്ക് നേരെ പായിക്കുന്നത്. ഫലസ്തീന്‍ പട്ടാളം വലിച്ചിഴച്ചു കൊണ്ടുപോകുമ്പോഴും അവന്‍റെ ചുണ്ടുകള്‍ നാടിനു വേണ്ടി മന്ത്രിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു കൂട്ടം ഉമ്മമാരാണ് അവനുവേണ്ടി ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളക്കാര്‍ക്ക് നേരെ ചീറി അടക്കുന്നത്. "ഒരു കുട്ടിക്ക് എത്ര ഉമ്മമാരാണ് 'എന്ന ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളക്കാരന്‍റെ പുച്ഛം കലര്‍ന്ന ചോദ്യത്തിന് 'അവന് ആയിരക്കണക്കിന് ഉമ്മമാരുണ്ട് നിനക്ക് കുറെ തന്തമാര്‍ ഉള്ളതുപോലെ" (പു.15) എന്നാണ് വീറോടെ ആ അമ്മമാര്‍ തിരിച്ചടിക്കുന്നത്. ഇതാണ് പാലസ്തീന്‍ ജനതയുടെ പോരാട്ടവീര്യം. നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കാന്‍ സാധിച്ചേക്കാം പക്ഷേ നിങ്ങള്‍ക്ക് ഞങ്ങളെ തോല്‍പ്പിക്കാന്‍ ആവില്ല എന്ന് ഉരുവിടുന്ന വിപ്ലവവീര്യം. പട്ടാളക്കാര്‍ക്ക് നേരെ കവണക്കല്ലുകള്‍ വലിച്ചെറിയുന്ന ശഖാവിയുടെ നിശ്ചയദാര്‍ഢ്യത്തിനു മുന്നില്‍ വെടിയുണ്ടകള്‍ പോലും അറച്ചു നില്‍ക്കുന്നു നിറതോക്കുകള്‍ക്കോ ചോരച്ചാലുകള്‍ക്കോ മണ്ണിനോടുള്ള മനുഷ്യന്‍റെ അടങ്ങാത്ത പ്രണയം അറുത്തുമാറ്റാന്‍ ആവില്ല എന്ന് ശഖാവി എന്ന ബാലനിലൂടെ നോവലിസ്റ്റ് ഉറപ്പിച്ച് പറയുന്നു.

പളുങ്കുപാത്രങ്ങള്‍ ആകുന്ന കഥാപാത്രങ്ങള്‍

          ബൈറോത്തിലെ ലബനീസ് യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിലെ മനഃശാസ്ത്ര വിദ്യാര്‍ത്ഥിനിയായ ഇബ്തിഹാം ഹെര്‍ബ ലബനാനിലെ ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളത്താവളത്തിലേക്ക് സ്ഫോടക വസ്തുക്കള്‍ നിറച്ച പ്യൂജിയോ കാറുമായി ജീവിതം ഹോമിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചത് ഒരു ദിനം എങ്കിലും ഒരു ദിനം സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്‍റെ തീര്‍ത്ഥം നുകരണം എന്ന അദമ്യമായ ആഗ്രഹത്തിന്‍റെ ഫലമായാണ് "മരണത്തിന് മുമ്പ് ഭീരുക്കള്‍ പലവട്ടം മരിക്കുന്നു. ധീരന്‍/ധീര ഒരിക്കലേ മരണത്തിന്‍റെ രുചി അറിയൂ" (പു. 19) എന്ന് രേഖപ്പെടുത്തി വെച്ചുകൊണ്ടാണ് ഇബ്തിഹാം മരണത്തിലേക്ക് നടന്നു കയറുന്നത്. കരിഞ്ഞുണങ്ങിയ ഒലീവ് തോട്ടങ്ങളില്‍ നിന്ന് ഇബ്തിഹാം ഹെര്‍ബുമാര്‍ പുനര്‍ജനിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കും. അവര്‍ നാടിനു വേണ്ടി വീറോടെ പൊരുതി കൊണ്ട് മരിക്കും. അങ്ങനെ ഒരു ബലിയും വെറുതെ ആവില്ലെന്ന്ഫലസ്തീനികള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഇതാണവരുടെ ദേശത്തോടുള്ള പ്രണയം.

          മുസ്തഫ ദിയാവി എന്ന കിഴക്കന്‍ ജെറുസലേംകാരന്‍ ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളക്കാരാല്‍ ചതിക്കപ്പെട്ടവനാണ്. ഭാര്യ ജോര്‍ദാന്‍കാരിയാണ്. ദേശസ്വത്വം നഷ്ടപ്പെട്ട മുസ്തഫ ഒടുവില്‍ മകളുടെ മയ്യത്ത് അടക്കാന്‍ പോലും അനുവാദമില്ലാതെ നിസ്സഹായനായി തീരുന്നു. ഇങ്ങനെ സ്വദേശത്തു തന്നെ അന്യരായി കഴിയുന്ന മുസ്തഫമാരാണ് പാലസ്തീനില്‍ അധികവും. ആയത്ത് അല്‍ അഖ്റാസ് ജെറുസലേമിലെ ക്രിയാത് ഹയോവെല്‍ സൂപ്പര്‍മാര്‍ക്കറ്റില്‍ ബോംബുമായി കടന്നുചെന്ന് സ്വയം പൊട്ടിത്തെറിച്ച് രക്തസാക്ഷിത്വം വരിച്ച കഥാപാത്രമാണ്. ഇസ്രായേല്‍ ഗസായില്‍ നടത്തിയ പട്ടാള ആക്രമണത്തില്‍ തന്‍റെ കുടുംബം ഒന്നടങ്കം കൊല്ലപ്പെട്ടതിന്‍റെ പ്രതികാരമാണ് ആയത്ത് നടത്തുന്നത്. ഇഫ്തിഹാമിനെ പോലെ,ആയത്തും ആത്മീയമായി മരിക്കുന്നില്ല .ഫലസ്തീനികളുടെ മനസ്സില്‍ അവര്‍ എന്നെന്നും ജീവിക്കും.

          ഷെയ്ക്ക് അല്‍സ ഈദ് ഇസ്രായേല്‍ ആക്രമണത്തില്‍ കൊല്ലപ്പെട്ട യുവതിയുടെ ഗര്‍ഭത്തില്‍ നിന്നും അത്ഭുതകരമായി രക്ഷപ്പെട്ട ചോരക്കുഞ്ഞാണ്. ഒരാളെയും ഈ ഭൂമുഖത്തുനിന്ന് തുടച്ചുനീക്കാന്‍ ആര്‍ക്കും അവകാശമില്ല എന്ന് ചിരിക്കുന്ന ഈ കുഞ്ഞുമുഖം ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നു. ഉമ്മയുടെ മരണത്തിന് പകരം ചോദിക്കാന്‍ ദൈവം ജീവനോടെ ഭൂമിയിലേക്ക് അയച്ചതാണ് ഇവളെയും. പകരം ചോദിക്കുന്നതിനിടയില്‍ ജീവന്‍ ബലി നല്‍കേണ്ടി വന്നാലും അത് നടന്നിരിക്കും. ഫലസ്തീന്‍ സംഘര്‍ഷഭൂമിയിലും ആഹ്ലാദത്തിന്‍റെ നൃത്തച്ചുവടുകളുമായി ജീവിതം ആരംഭിക്കുന്ന നവദമ്പതിമാരാണ് ഉമ്മര്‍ അബൂനമറും ഹിബ ഫയാദും. സംഘര്‍ഷഭരിതമായ ഭൂമിയിലും കണ്ണീരില്ല, നെടുവീര്‍പ്പില്ല. ഈ നിമിഷത്തില്‍ ഒരു ബോംബ് വന്നു അവരുടെ ജീവിതം കെടുത്തിയാല്‍ പോലും അത് അവസാനിക്കില്ല. നാളെ സ്വര്‍ലോകത്തില്‍ അവര്‍ ഒന്നിച്ചു ഉണ്ടാകുമെന്ന് ഉറപ്പാണ്. 'മരണമില്ലാത്ത കിനാവുകളിലൂടെ നിത്യജീവന്‍ തേടുന്നവരാണ് ഈ നോവലിലെ കഥാപാത്രങ്ങള്‍' എന്ന വി.എ.കബീറിന്‍റെനിരീക്ഷണം (അനുബന്ധം) ഇതിനെ ബലപ്പെടുത്തുന്നു. ഫലസ്തീനിലെ എല്ലാ കാമുകീകാമുകന്മാരുടെയും ജീവിത സത്യമാണിത്. ജനിച്ച നാടിനു വേണ്ടി ഒരു മരണവും വെറുതെ ആവില്ലെന്ന് അവര്‍ കരുതുന്നു. ഏഴ് പതിറ്റാണ്ടിലേറെയായി ജന്മനാടിന്‍റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനായി പോരാടുന്ന ഒരു ജനതയെ ഫ്രെയിമിലൂടെ പകര്‍ത്തുകയാണ് നോവലിസ്റ്റ്. മരിച്ചുവീഴുന്നവര്‍ ഭൗതികമായി ജീവന്‍ വെടിഞ്ഞവരാണ്. എന്നാല്‍ അവരുടെ ആത്മാക്കളോട് ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവര്‍ സംവദിക്കുന്നുണ്ട്. മരിച്ചവര്‍ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവര്‍ക്ക് പോരാടാന്‍ ഉള്ള ആത്മവിശ്വാസം പകരുന്നു.

നോവല്‍ദര്‍ശനം : അധിനിവേശങ്ങള്‍ക്കെതിരെയുള്ള പ്രതിരോധം

          ലോകചരിത്രത്തില്‍ സമാനതകളില്ലാത്ത പോരാട്ടമാണ് ഫലസ്തീനില്‍ നടക്കുന്നത്. ഫലസ്തീന്‍ ജനതയുടെ ചോര തുടിക്കുന്ന ജീവിത സത്യങ്ങളാണ് നോവല്‍ ആവിഷ്കരിക്കുന്നത്. അവിടെ വെടിയുണ്ട പതിയാത്ത ഭിത്തികളോ തകര്‍ന്നടിയാത്ത തെരുവുകളോ ഇല്ല. ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളക്കാരുടെ ബോംബുകള്‍ക്കും മിസൈലുകള്‍ക്കും മുന്നില്‍ എത്രവട്ടം വീണാലും തകര്‍ന്നടിയാത്ത മനസ്സാണ് ഫലസ്തീന്‍ ജനതയുടെതെന്ന് നോവല്‍ ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തുന്നു. ആ ജനതയോട് ഐക്യദാര്‍ഢ്യം പ്രഖ്യാപിച്ച് വെടിമരുന്ന് നിറച്ച പേനകൊണ്ട് ലോകമെമ്പാടുമുള്ള കവികള്‍ ഫലസ്തീനുവേണ്ടി എഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയം എഴുതുമ്പോള്‍ 'ഗബ്രിയേല്‍ മാലാഖയുടെ ഒരു കൈ എന്‍റെ ചുമലില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒലിവിലകളും ഇടിമിന്നല്‍ നിറച്ച പേനയും എനിക്കായി കൊണ്ടുവന്നിരുന്നു' എന്ന് പി.കെ. പാറക്കടവ് ആമുഖമായി പറയുമ്പോള്‍ അധിനിവേശങ്ങള്‍ക്കെതിരായ പ്രതിരോധങ്ങളെ കുറിച്ച് എഴുതുന്നവര്‍ക്ക് അങ്ങനെയേ പറയാനാവൂ എന്ന് തീര്‍ച്ചപ്പെടുത്താം. ലൈഷാവയും സാമിയ അല്‍ഹാബയും വരച്ച ചിത്രങ്ങള്‍ പി കെ പാറക്കടവിനോട് സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷികള്‍ക്ക് മീതെ ബോംബര്‍ വിമാനങ്ങള്‍ പറക്കുന്നത് നോവലിസ്റ്റ് അനുഭവിച്ചറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. 'ഏപ്രില്‍ പൂക്കള്‍ക്കും മഴയുടെ ചാട്ടവാറടികള്‍ക്കും സൂര്യന്‍റെ തീ വാരിയെറിയുന്ന കൊടും ചൂടിനും കീഴെ താനും ഉണ്ടായിരുന്നു' (ആമുഖം) എന്ന് നോവലിസ്റ്റ് വെളിപ്പെടുത്തുമ്പോള്‍ അത് വായനക്കാരെ വിസ്മയിപ്പിക്കുന്നു. ഫലസ്തീന്‍ ജീവിതം വൈകാരികത ഒട്ടും ചോരാതെ തന്നെ പി കെ പാറക്കടവ് ആവിഷ്ക്കരിക്കുന്നു.

അപരവത്കരണത്തിന്‍റെ ആഘോഷം

          കേവലം ഒരു ജനത  മണ്ണിനുവേണ്ടി, കിടപ്പാടത്തിനു വേണ്ടി നടത്തുന്ന ഒരു സമരമായി ഫലസ്തീന്‍ ചെറുത്തുനില്‍പ്പിനെ കാണാന്‍ ആവില്ല. ജനതയുടെ ആത്മാഭിമാനത്തിന്‍റെ, വീണ്ടെടുപ്പിനുള്ള സമരം കൂടിയാണത്. ഫലസ്തീന്‍ ജനത അവരുടെ സംസ്കാര മൂലധനത്തെ (cultural capital) നെഞ്ചേറ്റുന്നതിനു വേണ്ടിയുള്ള സമരം കൂടിയാണിത്. സങ്കീര്‍ണമായ ദേശീയത, പിറന്ന മണ്ണിനോടുള്ള സ്നേഹമോ സാഹോദര്യമോ അല്ല, മറിച്ച് അത് അപരവത്കരണത്തിന്‍റെ ആഘോഷം കൂടിയാണ്. ഇസ്രായേല്‍ ഭടൻമാര്‍ തങ്ങളില്‍ അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുന്ന അപരവത്കരണത്തെ ഫലസ്തീന്‍ ജനത വൈവിധ്യമാര്‍ന്ന സ മരമുഖങ്ങളിലൂടെ ആഘോഷമാക്കുകയാണ്.

          ഫലസ്തീന്‍ ജനതയുടെ സര്‍ഗാത്മക വ്യാപാരങ്ങള്‍ സാംസ്ക്കാരികമായ ഈടുവെയ്പുകള്‍ കൂടിയായിരുന്നു. ഇസ്രായേല്‍ പടയോട്ട കാലത്ത് ഇവ സ്റ്റേറ്റ് വിരുദ്ധ വികാരം സൃഷ്ടിക്കുന്നതായി  വ്യാഖ്യാനിച്ച് അവയെ നശിപ്പിക്കുകയായിരുന്നു. അവയില്‍ ചിലത് ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട സ്വത്തായി കണക്കാക്കി ഇസ്രായേല്‍ പുരാവസ്തു ശേഖരം ആക്കി മാറ്റിയിരുന്നു. പക്ഷേ ഇതുകൊണ്ടൊന്നും ഫലസ്തീന്‍ സാംസ്കാരിക പാരമ്പര്യം ഇല്ലാതാക്കാന്‍ ആവുന്നില്ല. ലോകം മുഴുവന്‍ സാധാരണ ജീവിതം നയിക്കുമ്പോള്‍ പാലസ്തീനില്‍ മരണത്തിന്‍റെ മാംസഗന്ധം വമിക്കുന്ന അഭയാര്‍ത്ഥി ക്യാമ്പില്‍ പ്രതീക്ഷയുടെ തിരിനാളം തെളിച്ചുകൊണ്ട് മംഗളാഘോഷങ്ങള്‍ നടക്കുന്നു. ഒരു ബോംബ് വന്ന് അവരുടെ ജീവിതം കെടുത്തിയാലും ആരും നെടുവീര്‍പ്പിടില്ല. ആര്‍ത്തുല്ലസിച്ചവര്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കും. മണ്ണിനോടുള്ള പ്രണയം ആഘോഷമാക്കുന്ന ഒരു ജനതയുടെ പ്രണയത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഉദാത്തവും മൗലികവും അവകാശവുമായി മാറുന്ന ദര്‍ശനമാണ് നോവല്‍ കാഴ്ചവയ്ക്കുന്നത്. (എ എം സഹൃദയന്‍, കലാകൗമുദി ,പു.45)

          ഭൗതികമായ പ്രണയത്തെ നിരാകരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള അനശ്വരപ്രണയം ഇടിമിന്നലുകള്‍ക്ക് സമാനമായിരിക്കുമെന്ന് ഫര്‍ണാസിന്‍റെയും അലാമിയയുടെയും രക്തസാക്ഷിത്വത്തിലൂടെ നോവലിസ്റ്റ് ആവിഷ്കരിക്കുന്നു. 'ഞാന്‍ പറഞ്ഞില്ലേ പ്രണയത്തിന് മരണമില്ലെന്ന് നീ എവിടെ പോയാലും എനിക്ക് നിന്നെ തിരിച്ചു കിട്ടുമെന്ന് നമ്മുടേത് ഒരു തുടര്‍ച്ചയാണ് അവസാനം ഇല്ലാത്ത സഞ്ചാരം' സൂഫിയുടെ മനനമൊഴികളില്‍ പറയുന്ന പ്രണയം, (ഖരിം എം.കെ., പു.13) "നാം പുണരുന്നത് കേവലം രണ്ട് ശരീരങ്ങളെ അല്ല നമുക്കിടയിലുള്ള ഏതോ ഒന്നിനെയാണ്' എന്ന ഖലില്‍ ജിബ്രാന്‍റെ പ്രണയനിരീക്ഷണത്തോട് ചേര്‍ത്തുവയ്ക്കാവുന്നതാണ്. ഫര്‍ണാസും അലാമിയയും പരസ്പരം പുണരുമ്പോള്‍ പ്രണയാധിക്യത്താല്‍ അവര്‍ കര്‍മ്മോത്സുകരായി തീരുകയാണ്. നാടിനു വേണ്ടിയുള്ള കര്‍മ്മോത്സുക്യമാണ് ഇത്.

          പ്രണയസങ്കല്പം ഇവിടെ രാഷ്ട്രപുനര്‍നിര്‍മാണമായി മാറുന്നു. രാഷ്ട്രീയ വാങ്മയങ്ങള്‍ പ്രണയത്തിന്‍റെ ഇടിമിന്നലേറ്റ് ജ്വലിക്കുകയും ദിവ്യ പ്രകാശം ചൊരിയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഗാന്ധിജിയും അറാഫത്തും സ്വപ്നം കണ്ട വാഗ്ദത്തഭൂമിയിലൂടെ അവര്‍ നാടിനോടുള്ള പ്രണയം സാക്ഷാത്കരിക്കുകയാണ്. ഫര്‍ണാസിനെ പിന്തുടര്‍ന്ന് സ്വര്‍ഗ്ഗത്തിലെത്തിയ അലാമിയ പ്രണയാധിക്യത്തില്‍ ആറാടി നില്‍ക്കുമ്പോള്‍  ഗാന്ധിയന്‍ നൈതികതയിലധിഷ്ഠിതമായ പ്രണയസാക്ഷാത്കാരത്തിലാണ് അവര്‍ എത്തിച്ചേരുന്നത്. 'ഇംഗ്ലണ്ട്കാര്‍ക്ക് ഇംഗ്ലണ്ട് എന്നപോലെ ഇന്ത്യക്കാര്‍ക്ക് ഇന്ത്യ എന്നപോലെ ഫലസ്തീന്‍കാര്‍ക്ക് ഫലസ്തീന്‍ അവരുടെ ജന്മാവകാശമാണ് ' (പു. 53) എന്ന് പണ്ടുമുതലേ ഭൂമിയില്‍ പറഞ്ഞുവെച്ച ആ മഹാത്മാവിനൊപ്പം അനശ്വരതയിലേക്കുള്ള അവരുടെ പ്രണയ തീര്‍ത്ഥയാത്ര ആരംഭിക്കുന്നു.

മോഷ്ടിപ്പിക്കപ്പെട്ട ജീവിതവുമായി ഒരു ജനത

                   'നിങ്ങള്‍ എന്‍റെ പൂര്‍വികന്മാരുടെ ഫലവര്‍ഷത്തോപ്പുകള്‍

                   കട്ടെടുത്തു.

                   ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞുങ്ങളോടൊപ്പം

                   ഞങ്ങള്‍ കൃഷി ചെയ്ത ഭൂമി കട്ട് എടുത്തു

                   ഈ പാറക്കൂട്ടങ്ങളല്ലാതെ

                   നിങ്ങള്‍ ഒന്നും ബാക്കി വെച്ചില്ല

                   ഓര്‍ത്തു കൊള്ളുക

                   എന്‍റെ വിശപ്പിനെ കുറിച്ചും

                   എന്‍റെ രോഷത്തെക്കുറിച്ചും'

                                                 - മുഹമ്മദ് ദര്‍വിഷ്

          കുടിയേറ്റക്കാരായി വന്ന് അധിനിവേശക്കാരായവര്‍ തങ്ങളുടെ ജീവിതം സദാ വേട്ടയാടുന്നത് സഹിച്ചും പൊരുതിയും ശപിക്കപ്പെട്ട ജീവിതം മുന്നോട്ടു നയിക്കുന്ന ഫലസ്തീന്‍റെ നിസ്സഹായതയാണ് ദര്‍വിഷിന്‍റെ കവിതയില്‍ മുഖരിതമാകുന്നത്. പെയ്പ്പോയതൊക്കെയും തിരിച്ചുപിടിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തില്‍ അനേകം ജീവനുകള്‍ പൊലിഞ്ഞു പോകുന്നു 'ഇല്ല നിങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സിലാവില്ല ഇന്ത്യക്കാര്‍ക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് കേരളത്തിലുള്ളവര്‍ക്ക് ഇത് മനസ്സിലാവില്ല നിങ്ങള്‍ യുദ്ധം കണ്ടിട്ടില്ല വെടിമരുന്നുകള്‍ക്കും ബോംബുകള്‍ക്കും നടുവില്‍ മനസ്സിന്‍റെ സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെ മുറുകെപ്പിടിക്കാന്‍ശ്രമിക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ വെപ്രാളം നിങ്ങള്‍ക്ക് മനസ്സിലാവില്ല', (ശത്രുഘ്നന്‍,ദേശാഭിമാനി, പു. 89) അഹമ്മദ് എന്ന ഫലസ്തീന്‍ ചെറുപ്പക്കാരന്‍റെ ആത്മരോക്ഷത്തില്‍ സര്‍വ്വവും (ഭൂതകാലവും മണ്ണും സ്വപ്നങ്ങളും വിശപ്പും ദാഹവും) മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ഒരു ജനതയുടെ ദൈന്യതയും ആത്മനിന്ദയും നിസ്സഹായതയും വെളിപ്പെടുന്ന വരികളാണിത്. "കത്തിയെരിയുന്ന ലബനനിലിരുന്ന് ബോംബുകളുടെയും വെടിയുണ്ടകളുടെയും നടുവിലിരുന്ന് നിസാര്‍ ഖബ്ബാനിയും അഡോണിസും യൂന്‍സി അല്‍ ഹജ്ജും ഷൗഖി അബിഷ്ഖ്റും മുഹമ്മദ് ദര്‍വിഷും വിമോചനം സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്ന അതേ മാനസികാവസ്ഥയില്‍ ഇരുന്നാണ് താന്‍ നോവല്‍ എഴുതിയതെന്നു ആമുഖക്കുറുപ്പില്‍. പി.കെ.രേഖപ്പെടുത്തുന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ മറ്റെന്തിനെക്കാളും വലുതായി കാണുന്ന ഒരു ജനതയുടെ അനുരഞ്ജനരഹിതമായ പോരാട്ട വീര്യം നോവലിന്‍റെ ആഖ്യാനത്തെ വേറിട്ട വായനാനുഭവമാക്കുന്നു.

പ്രവാചകവചസ്സുകളെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന ഭാഷയും ആഖ്യാനവും

          പ്രശസ്തകവിയും സാംസ്കാരിക വിമര്‍ശകനുമായ സച്ചിദാനന്ദന്‍, "രാഷ്ട്രീയ വിഷയങ്ങള്‍ എങ്ങനെ കലാപരമായി കൈകാര്യം ചെയ്യാമെന്നതിന്‍റെ മികച്ച ഉദാഹരണമായി ഈ നോവലിനെ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട് (ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയം അവതാരിക). ഫലസ്തീനികളുടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള ആത്മരോദനമാണ്,  "ചെക്പോസ്റ്റില്‍ വച്ച് ദേശീയതയെ കുറിച്ച് ചോദിച്ച ഇസ്രായേലി സൈനികരോട് സ്വന്തം ഞരമ്പില്‍ നിന്ന് ഒരു ഒലിവുമരം വലിച്ചെടുത്തു കൊണ്ട് ആക്രോശിക്കുന്ന" ഇക്ബാല്‍ തമീമിയുടെ കവിത നോവലിന്‍റെ മുഖക്കുറിപ്പായി അവതരിപ്പിക്കുവാന്‍ നോവലിസ്റ്റിനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്. എന്‍റെ നാട് എന്ന കാരുണ്യത്തിന്‍റെ ഉരുവിടലുകള്‍ നോവല്‍ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ അലയടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. 'സൂക്ഷ്മ അവലോകനപാടവം, അനേകവിഷയപരിജ്ഞാനം, പ്രണയത്തിന്‍റെ ആരും ദര്‍ശിക്കാത്തമുഖങ്ങള്‍ എന്നിങ്ങനെ പ്രവാചക വചസ്സുകളെ ഓര്‍മിപ്പിക്കും മട്ടിലുള്ള മൊഴിമുത്തുകളുടെ സമ്പന്നമായ അക്ഷരഹാരം' എന്ന് ഈ നോവലിനെ കുറിച്ച് ബര്‍ണാഡ് മോറായിസ് ജെ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു (ഗ്രന്ഥാലോകം പു. 63.) നോവലിന്‍റെ ആഖ്യാനപരവും ഘടനാപരവുമായ സവിശേഷതകള്‍ എല്ലാം ഈ വാക്യത്തില്‍ ഉള്‍ച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.

          ശഖാവി എന്ന 12 വയസ്സുകാരന്‍റെ മനസ്സില്‍ അവന്‍റെ ഉമ്മ പറഞ്ഞു കൊടുത്ത ഒരു നാട് പുനര്‍ജനിക്കുന്നതായി നോവലില്‍ പറയുന്നുണ്ട്. "ഒലിവ് തോട്ടങ്ങള്‍, കുന്നുകള്‍, മജ്ബൂസിന്‍റെ നിറഞ്ഞ പാത്രങ്ങള്‍, സുഗന്ധം, ആഹ്ലാദത്തിന്‍റെ ഗാഥകള്‍ പാടുന്ന സ്ത്രീപുരുഷന്മാര്‍" (പു. 13). ഇത്രയും അവന്‍ ഭാവനയില്‍ കാണുമ്പോഴേക്കും പെട്ടെന്ന് വെടിയൊച്ച കേള്‍ക്കുകയും അന്തരീക്ഷം മാറിമറിയുകയും ചെയ്യുന്നു. "എവിടെ നിന്നോ കരിഞ്ഞ ജനങ്ങളുടെ മണം കാറ്റിലൂടെ... മാറത്തടിച്ചു കരയുന്ന ഉമ്മമാര്‍ ,ചിതറിയ കളിപ്പാട്ടങ്ങള്‍, പാതയിലൂടെ അലമുറയിട്ട് കരയുന്ന പ്രായം ചെന്നവര്‍" (പു. 13).  ഇങ്ങനെ സ്വന്തംനാടിന്‍റെ ഭാവനാത്മകവും യഥാതവുമായ ചിത്രം അവന്‍റെ മുന്നില്‍ തെളിയുന്നുണ്ട്. നോവല്‍ അവസാനം വരെ സ്വപ്നവും യാഥാര്‍ത്ഥ്യവും കൂടിക്കുഴയുന്ന ഇത്തരത്തിലുള്ള ആഖ്യാനമാണ് ഉള്ളത്. പ്രണയവും പോരാട്ടവും ഇഴപിരിച്ചെടുക്കാന്‍ ആവാത്ത വിധം ഇണങ്ങി ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്ന ആഖ്യാനം

          അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ പ്രവാചക വചസുകളെ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്ന മൊഴിമുത്തുകളാകുന്നു ഇതിലെ ഭാഷ.മുഹമ്മദ് ദര്‍വീഷിന്‍റെയും ഗസാന്‍ കനാഫാനിയുടെയും ഷൗക്കി അഖിഷ്ക്കറുടെയും മൊഴിമുത്തുകള്‍ നോവലിനെ അതികഥനത്തിന്‍റെ തലത്തില്‍ എത്തിക്കുന്നു അബിഷ്ഖറുടെയും

                   'നമ്മള്‍ കാറ്റുപോലെ ഉറങ്ങുക

                   വിപ്ലവത്തിന്‍റെ കിനാവ്

                   ഭൂമിയിലെ ഒഴിവുദിനങ്ങള്‍ ഒടുങ്ങിയിരിക്കുന്നു' (പു. 19)

          അബു അമ്മാറി (യാസര്‍ അരാഫത്ത്)ന്‍റെ ചുണ്ടിലെ മൂളിപ്പാട്ടിനെ  അനുസ്മരിക്കുന്നു.

          "ഭൂമിക്കടിയില്‍ നിന്നും പൊന്തിവന്ന് നമ്മെ നോക്കുന്ന രക്തസാക്ഷികളുടെ ചോരത്തുള്ളികള്‍ ആണ് ചുവന്ന ഏപ്രില്‍ പൂവ്" (പു. 23). ഗസാന്‍ കനാഫാനിയുടെ കഥാപാത്രത്തെ അനുസ്മരിച്ചു കൊണ്ടാണ് അലാമിയ തന്‍റെ പ്രണയ പുഷ്പം ഫര്‍ണാസിന് സമര്‍പ്പിക്കുന്നതെന്ന കാര്യം ഓര്‍ക്കുക.

                   'മരങ്ങളോട് അവയുടെ അമ്മയെ പറ്റി ചോദിക്കരുത്

                   എന്‍റെ മുഖം പ്രകാശത്തിന്‍റെ വാളാണ് ചുഴറ്റുന്നത്

                   ജനങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളാണ് എന്‍റെ രാജ്യം'

          'എന്‍റെ പാസ്പോര്‍ട്ട് ദൂരത്തെറിയുക' (പു. 26) ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളക്കാരാല്‍ ചതിക്കപ്പെട്ട മുസ്തഫ ദിയവിമാരെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന മുഹമ്മദ് ദര്‍വീഷിന്‍റെ കവിതയും നോവല്‍ ആഖ്യാനത്തില്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ക്കുന്നുണ്ട്.

          ഫര്‍ണാസിന്‍റെ മയ്യത്ത് ചുവന്നു കൊണ്ടുപോകുന്ന ആള്‍ക്കൂട്ടത്തെ കണ്ടിട്ട്, "കടലിലെ മീന്‍ പോലെ ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിനിടയിലാണ് അവന്‍" (പു 28). ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിന്‍റെ കൈകളിലൂടെ ഫര്‍ണാസ് ഒരു കടല്‍മീനെ പോലെ ഒഴുകുകയാണ്. സബ്റാശാത്തിന്‍റെ ക്യാമ്പിലെ കൂട്ടക്കൊലയ്ക്ക് നേതൃത്വം കൊടുത്ത ഇസ്രായേല്‍ പട്ടാളക്കാരനെ "ബൈറോത്തിലെ അറവുകാരന്‍" (പു. 27) എന്നാണ് ഫര്‍ണാസ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്.

          ആകെ പതിനേഴ് അധ്യായങ്ങളാണ് നോവലിനുള്ളത്. ശീര്‍ഷകങ്ങളോരോന്നും ഓരോ താക്കോല്‍ വാക്യങ്ങളാണ് 'ഇന്‍ തിഫാദ' എന്ന ഒന്നാം അധ്യായം മുതല്‍ ശീതളച്ഛായയില്‍ ഒരു കഥാസായാഹ്നം എന്ന അവസാന അധ്യായം വരെ കവിതകളും ആപ്തവാക്യങ്ങളും കൂടാതെ, ട്വിറ്റര്‍ കുറിപ്പുകള്‍ (ഫറബക്ക് എന്ന കുട്ടി), ഫേസ്ബുക്ക് പോസ്റ്റുകള്‍ (മുഹമ്മദ് സിയാറ) ലേഖനങ്ങള്‍ (റഫീസ്, സിയാദ മനുഷ്യാവകാശ പ്രവര്‍ത്തക) ഇവരുടെ ഫോളോവേഴ്സും ലൈക്കുകളും ഒക്കെയായി ഇടിമിന്നലിന്‍റെ പ്രണയം എന്ന നോവലില്‍  നവ്യമായ ആഖ്യാനാനുഭവമാണുള്ളത്.

          മലയാളിക്ക് അധികം പരിചയമില്ലാത്ത ഒരു ഇടത്തില്‍ നിന്നുകൊണ്ട് മോഹിപ്പിക്കുന്ന ഭാഷയില്‍, പ്രണയത്തിന്‍റെ, പോരാട്ടത്തിന്‍റെ തീവ്രത അനുഭവിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നോവലായി ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയം മാറുന്നു. നോവല്‍ അന്ത്യത്തില്‍ കാറ്റ്സി കെവിയന്നസ്  വരച്ച പെയിന്‍റിങ് സാക്ഷിനിര്‍ത്തി ഫര്‍ണാസ് പറയുന്നുണ്ട്,  "ഞാന്‍ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു. പക്ഷേ ഫലസ്തീനെ നിന്നെക്കാള്‍ സ്നേഹിക്കുന്നു" (പു. 29) ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയം വായിച്ചു കഴിയുമ്പോള്‍ ഓരോ വായനക്കാരന്‍റെയും ഹൃദയം മന്ത്രണം ചെയ്യുന്നതും ഈ വാക്യം തന്നെ ആയിരിക്കും എന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല.

ആധാരഗ്രന്ഥങ്ങള്‍

1.ഖരിം, എം.കെ., പ്രണയികളുടെ വിശുദ്ധവേദം സൂഫിയുടെ മനനമൊഴികള്‍, ലോഗോസ് ബുക്സ്, പാലക്കാട്, 2017.

2.പാറക്കടവ്, പി.കെ., ഇടിമിന്നലുകളുടെ പ്രണയം, ഡി.സി.ബുക്സ്, കോട്ടയം, 2018.

3.പാറക്കടവ്, പി.കെ., മുറിവേറ്റ വാക്കുകള്‍, നാഷണല്‍ ബുക്ക് സ്റ്റാള്‍, കോട്ടയം, 1990.

English

1.IIan Pappe, A History of Modern Palestine, Cambridge University Press, 2015.

2.Nureideen Masalha, Palestine - A four thousand year History, Bloomsbury Publishing, 2016

ആനുകാലികങ്ങള്‍

1.കുഞ്ഞാമു എ.പി., 'പ്രണയത്തിനും പോരാട്ടത്തിനുമിടയില്‍', പാഠഭേദം, 2016 ഡിസംബര്‍

2.കുഞ്ഞിക്കണ്ണന്‍, കെ.ടി., 'പിറന്ന മണ്ണില്‍ നിന്ന് പുറന്തള്ളപ്പെടുന്നവര്‍', ദേശാഭിമാനി വാരിക, 2018 ജനുവരി 14

3.ബര്‍ണാര്‍ഡ് മൊറായിസ്, ജെ., 'അലാമിയ നീയും ഫലസ്തീനിനോടൊപ്പം', ഗ്രന്ഥാലോകം, 2016 ആഗസ്റ്റ്.

4.ശത്രുഘ്നന്‍, 'മോഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന സ്വപ്നങ്ങള്‍, ജീവിതങ്ങളും', ദേശാഭിമാനി വാരിക, 2016 ജൂലായ് 3.

5.സഹൃദയന്‍ എ.എം., 'അനശ്വരതയ്ക്കായുള്ള തീര്‍ത്ഥാടനം', കലാകൗമുദി, 2016 ജൂലായ് 17.

6.സൂപ്പി കെ.ടി., 'പോരാട്ടഭൂമിയിലെ വെയില്‍നാളങ്ങള്‍', കലാപൂര്‍ണ്ണമാസിക, 2016 ആഗസ്റ്റ്.