തപോമയിയുടെ അച്ഛൻ എന്ന്      അയാൾ കരുതുന്ന ഗോപാൽബറുവയും  കുടുംബവും  കിഴക്കൻ ബംഗാളിൽ നിന്നുള്ള അഭയാർത്ഥികളായിരുന്നു  ബംഗാളി ബുദ്ധിസ്റ്റുകൾ ആയിരുന്ന അവർക്ക് ദുരിത പൂർണമായ പലായനത്തിന്റെ ഭൂതകാലം ഉണ്ടായിരുന്നു . ഏതാണ്ട് 60 വർഷം നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന അവരുടെ ജീവിതകഥയിൽ രഹസ്യങ്ങൾ ഒളിച്ചുകടത്തുന്ന ഗൂഢലിപികളും ദുരിത പൂർണ്ണമായ ജീവിത ചുറ്റുപാടുകളും വിചിത്രവും സങ്കീർണ്ണവുമായ മനുഷ്യബന്ധങ്ങളും വ്യത്യസ്തമായ പിതൃ പുത്ര ബന്ധവും കൂടിക്കലരുന്നു പ്രമേയത്തിൽ തപോമയിയുടെ അച്ഛനായി അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഗോപാൽ ബറുവ ഒടുവിൽ സ്വയം ഒരുസത്യം വെളിപ്പെടുത്തുന്നു പക്ഷേ ഗൂഢലിപികളിൽഅയാൾ തന്റെ ഡയറിയിൽ കുറിച്ച ആ സത്യം തിരിച്ചറിയുന്നത് ആഖ്യാതാവും വായനക്കാരും മാത്രമാണ് പ്രമേയത്തിലെ അപരിചിതമായ ഗൂഢലിപികളും സ്ഥല കാലങ്ങളും മനുഷ്യ ജീവിതവും മികച്ച വായനാനുഭവമായി പരിവർത്തിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത് ആഖ്യാനത്തിന്റെയും ഭാഷയുടെയും മികവു കൊണ്ടാണ് .